Ta strona została uwierzytelniona.
I płonę już
Od świateł mórz,
Od zorzy zórz
ŻYWOTA.
(Milczenie).
TRISTAN II.
Błogosławione Twe dziecięce usta,
Błogosławione jasne Twoje skronie
I źrenic Twoich głębia promienista.
Błogosławiona zanim mnie pochłonie
Otchłań obłędna, oślizła i pusta...
Bądź błogosławion mój krysztalny dzwonie.
Jak kiedy człowiek znużony opadnie
W sen śmierci blizki (nie w ten sen skrzydlaty,
Lecz w sen, co żywych w trumnę z głazów kładnie)
Muzykę słyszy: zrazu tylko brzęki
Więzienia jego mury rozkołyszą
A potem w przestrzeń wkradnie się prąd miękki,
