Strona:Maria Rodziewiczówna - Lew w sieci.djvu/35

ja jeden tylko stawiam warunek. Znamy się tak mało, że pragnąłbym mieć trochę więcéj szczegółów o pochodzeniu i przeszłości pana. Zanim pan znajdzie Kostusia, ja udam się do Marsylii i zasięgnę o panu wiadomości. Tymczasem, żegnam!
 Tirard odjechał. Panna Felicya przez czas jakiś co noc spodziewała się zemsty sąsiadów. Jamond czekał wezwania do sądu.
 Ale jedno i drugie nie nadchodziło, aż wreszcie dowiedziano się, że panna Klara wyjechała do Francyi.
 — Przegrali! Zlękli się swej przeszłości! To się udało — odetchnął Jamond.
 Kostuś, który tymczasem siedział w Algierze’ ukryty u znajomego i wychodził tylko w nocy, odebrał wreszcie list z domu:
 „Będziemy w hotelu Angielskim — pojutrze — czekamy na ciebie!”
 Odetchnął. Więzienie mu bardzo już dokuczyło.
 Gdy ujrzał ojca i ciotkę, zapomniał o swém przestępstwie i o ich gniewie. Jak szalony jął ich ściskać i całować.
 — A co? Zwojował ojciec Tirardów! Czy ja nie mądrze zrobiłem? — wołał.
 — Milczałbyś, nicponiu! Jutro rano odjeżdżasz z ciotką do Europy!
 — Po co? Nie mam ochoty.
 — Właśnie ja dbam o twą ochotę! Jedziesz, bo ci każę, i basta! Ciotka cię weźmie pod opiekę,