Strona:Maria Konopnicka - Nowe latko.djvu/24

BOCIANY. Od sinego morza Bociany leciały, Do naszej chateczki Drogi nie wiedziały... A nad sinem morzem, Jasna zorza stała, Tym białym bocianom Drogę pokazała. — A moje bociany, Wędrowniki boże, Lećcież, gdzie się błyszczą Pługi na ugorze... Gdzie na każdej miedzy Polne grusze stoją, Gdzie się po pasiekach Pszczelne ule roją.

Lećcież, gdzie się rzeki, Jako srebro wiją, Gdzie żóraw po łące Chodzi z długą szyją... Gdzie te lasów smugi Czernią się pod niebem, Gdzie len modro kwitnie, Ziemia pachnie chlebem! — A moje bociany Wy białe pielgrzymy! Lećcież, gdzie się ścielą Jałowcowe dymy. Lećcież, gdzie się złoci, Ta słomiana strzecha, Gdzie słychać po błoni, Tęsknej pieśni echa...