w oratio obliqua lub przekręconéj formy słów na mi, albo też jego rozkoszowaniem się nad color latinus, jeśli się któremu w jakiéj laudatio Timoleontis udał peryod łaciński, osobliwie z końcówką: esse videatur. Chociaż był w szkole wymagający, surowy i nieraz wykrzyczał, szczere jednak wszyscy uczniowie mieli do niego przywiązanie, albowiem uznawali jego gorliwość i sprawiedliwość; dla wszystkich był równym, urazy niepamiętał, wszystkiem dobrze życzył. Jak w szkole, tak i w towarzyskiem życiu powszechnie był ceniony i lubiony, ukazywał się bowiem przyjacielskim dla każdego, prawdziwym nawet w żartach, oraz szczery udział tak w dobréj jako i złéj doli przyjaciół i znajomych biorącym. W pierwszéj połowie pobytu swego między nami nie unikał wprawdzie towarzystw polskich, wiele częściéj jednak przebywał między Niemcami, do których go ciągnęły wpływy macierzyńskie i młodość w zupełnie niemieckiem otoczeniu spędzona; sam nawet wyznał pewnego razu w méj przytomności, że się już zgermanizował. Ale rok czterdziesty ósmy wywarł na nim pod tym względem wpływ stanowczy. Jego na wskroś prawe i uczciwe serce oburzyło się, gdy widział i słyszał jak sobie postąpiono i jakie jest tu dla nas usposobienie Niemców; ojcowska krew polsko-litewska wezbrawszy zalała, że tak powiem, naleciałości niemieckie, i od tego czasu zerwał Wannowski towarzyskie związki z Germanią, przestawał wyłącznie z nami, okazywał się słowem, a ile mógł czynem, gorliwym Polakiem, biorąc przez lat dwadzieścia przeszło żywy udział we wszystkiem, co nas dotyczyło. Dlatego też, aby go pożegnać, przybył kto o tem posłyszał i mógł; zebrało nas się na bazarowéj sali kilka set jego dobrych znajomych i dawniejszych uczniów. Wannowski nie tylko jako nauczyciel znanym był powszechnie i popularnym, lecz i
