Strona:Marcel Schwob - Księga Monelli.djvu/34

 — Zdaje nu się, że się klęka, odpowiedział.
 — To będzie bardzo ciekawe! ucieszyła się. Ale ty mi zetniesz głowę zupełnie jak na prawdę.
 — Dobrze, zauważył, ale kiedy Sinobrody nie mógł jej ściąć.
 — To nic nie szkodzi, powiedziała. Ale dlaczego to właściwie Sinobrody nie ściął głowy żonie.
 — Bo nadbiegli jej bracia.
 — Ona się bała, co?
 — Bardzo się bała.
 — Krzyczała?
 — Wołała siostry Anny.
 — Jabym nie krzyczała.
 — Dobrze, mówił, ale w takim razie Sinobrody miałby czas cię zabić. Siostra Anna była wtedy na wieży patrzeć, jak trawa się zieleni. Jej bracia rycerze przyjechali galopem na koniach...
 — Ja nie chcę się tak bawić, powiedziała dziewczynka. To nudne. Bo widzisz ja przecie nie mam siostry Anny.
 Zwróciła się wdzięcznie ku niemu.