Strona:Marcel Schwob - Księga Monelli.djvu/126

dła, i kłamiemy każdemu, który przyjdzie do nas, aby mu sprawić radość.
 Nasze zabawki były kłamstwem, a teraz rzeczy są nam zabawkami.
 Pośród nas nikt nie cierpi i nikt nie umiera; o tamtych mówimy, że starają się poznać smutną prawdę, która nie istnieje. Ci, co chcą poznać prawdę, odchodzą i porzucają nas.
 My przeciwnie, nie wierzymy w żadną prawdę świata... bowiem wszystkie prowadzą do smutku.
 A my chcemy dzieci nasze prowadzić ku radości.
 Teraz dorośli mogą przychodzić do nas, a my ich nauczymy nieświadomości i złudzeń.
 Pokażemy im drobne kwiaty polne, jakich nie widzieli nigdy: bowiem każdy jest nowy.
 Niema podobieństw na świecie, a dla nas niema wspomnień.
 Wszystko się zmienia wiecznie i my przywykliśmy do zmian.
 Dlatego też zapalamy nasz ogień co wieczór w innem miejscu; a wkoło ognia tworzymy dla uciechy historye karłów i lalek żywych.