Przejdź do zawartości

Strona:M. Zaleska - Zosia w puszczy.djvu/27

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
25

Ale smutniejszym od nich i przeklętym
Jest obraz pustki po lesie wyciętym...

— Więc czemu, tateczku nie zabronisz im niszczyć lasu?
— Ba, a z czegóż by budowano domy, okręty, robiono meble, statki wszelkie i t. d. Staramy się tak ciąć las, aby jaknajmniej go niszczyć. Tylko nieznaczna część lasu pada pod toporem. Poręby muszą być zasadzone młodemi drzewkami. Zanim ostatnia działka, przeznaczona do wyrąbania, zostanie wyciętą — pierwsza znowu pokryje się lasem.