Elektroskop jest to bardzo prosty przyrząd pomiarowy. Jego skrzynka metalowa może służyć jako komora jonizacyjna, do której promienie jonizujące przenikają po przez bardzo cienką ściankę. Najczęściej jednak elektroskop składa się z dwóch części, z których jedna służy jako komora jonizacyjna, jak to pokazują rys. 6 i 7. Elektroskop może być również używany w połączeniu z komorą jonizacyjną stanowiącą osobny przyrząd.
Natężenie prądu wyładowania nie jest proporcjonalne do prędkości ruchu listka, a to dlatego, że pojemność przyrządu zmienia się wraz ze zmianą położenia listka. Jeżeli jednak porównywamy odstępy czasu pomiędzy chwilami przejścia listka przez dwie raz na zawsze wybrane podziałki, wówczas te odstępy czasu odpowiadają przepływowi tej samej ilości elektryczności q. Średnia wartość prądu w ciągu badanego czasu t wynosi zatem i = q/t, co pozwala mierzyć prąd i w jednostkach względnych. Wielkość prądu otrzymana w doświadczeniu powinna być poprawiona drogą odjęcia biegu własnego, tj. prądu obserwowanego w nieobecności badanego czynnika jonizacyjnego.
W celu wyznaczenia bezwzględnej wartości prądu należy aparat wycechować. Czułość elektroskopu może jednak zmieniać się wskutek zniekształcenia listka. Z tego powodu elektroskopy są używane raczej do pomiarów względnych niż do absolutnych.
Niekiedy używa się elektroskopów, których listek znajduje się w próżni. W ten sposób pozbywamy się prądów powietrza w okolicy listka, oraz jonizacji w części elektroskopu zawierającej listek. Dla przykładu przytoczymy, że elektroskop zwykłych rozmiarów, zawierający litr powietrza może posiadać pojemność około 1 cm i że strata ładunku zaobserwowana w normalnym powietrzu jest rzędu wielkości kilku woltów na godzinę, co odpowiada prądowi rzędu wielkości 10—15 amp.
