czyny nieuczciwe, niechluj, flejtuch; człowiek brudnego charakteru, niegodziwiec, łajdak.
Świntuszek, zdr. od Świntuch.
Świństwo, cecha właściwa świni; niechlujstwo, plugastwo, brak zamiłowania czystości; rzecz paskudna, budząca wstręt, obrzydliwa, rzecz nieczysta; postępek człowieka nizkiego charakteru, brudny, plugawy, łajdactwo, łotrostwo, niegodziwość; postępowanie nieuczciwe, godne pogardy; mowa a. postępek, obrażające moralność publiczną, sprosność, nieprzyzwoitość, mowa plugawa, rozpustna; robota partacka; niedotrzymanie danego słowa.
Świrczałka — p. Skartabellus.
Świrena, ryba morska koścista, szczupakowata%
Świreń — p. Świeronek.
Świrkać, o konikach polnych: ćwirkać.
Świronek, śpichrz.
Świrzepa, gorczyca polna; łopucha, ognicha, świerzop.
Świsnąć — p. nied. Świstać; przen., zabrać pokryjomu, porwać, ukraść, uciec.
Świst, jednostajny głos przeciągły, wydawany przez ułożone w pewien sposób usta a. jaki inny przedmiot a. instrument, wydające głos podobny: ś. wiatru, ś. ptaków; ś. kuli = odgłos, wydawany przez wystrzeloną biegnącą kulę; gatunek lichej tkaniny.
Świstach — p. Świszczypała.
Świstactwo, lekkomyślność, fircykowatość, wietrzność, trzpiotowatość.
Świstaczka, kobieta lekkomyślna, trzpiotka; przyrząd do świstania, gwizdawka, świstawka.
Świstać, dok. Świsnąć; wydawać głos przeciągły, wypuszczając strumień powietrza przez wązką szczelinę, utworzoną między stulonemi wargami, gwizdać; o niektórych ptakach: wydawać głos im właściwy; wydawać świst na jakim narzędziu, np. na gwizdawce; wydawać, mówiąc, głos świszczący, np. wskutek braku zębów.
Świstak, wietrznik, pustak, lekki duch, trzpiot; zwierzę ssące z rzędu gryzoni z rodziny wiewiórek, świruz (fig.); orzech pusty robaczywy z dziurką.
Świstałka, Świstawka, przyrząd do świstania, gwizdawka.
Świstawka — p. Świstałka.
Świstek, głos, wydany na świstawce, sygnał na świstawce; gwizd, świstawka; kawałek papieru; licha broszurka, pisemko ulotne, nędzna gazetka.
Świstny, tyczący ś. świstania, świszczący.
Świstuła, zabawka dziecięca: rurka, z której tchem wyrzuca ś. drobne pociski, np. ziarnka grochu; największy gatunek kaczek dzikich.
Świstun — p. Świstak.
Świstunka, ptak śpiewający, zębodzioby z rodziny gajówek (fig.).
Świszcz, zwierzę ssące — p. Świstak.
Świszczeć, gwizdać, świstać; wydawać głos przeciągły, świszczący szczególnie w przelocie, jaki sprawia wiatr, strzała, kula wystrzelona.
Świszczek, mały, młody świszcz; przyrządzik do świstania.
Świszczypała, Swiszczypałka, lekkoduch, trzpiot, pustak, wietrznik, świstak.
Świszczypałkostwo, świstactwo, płochość, wietrzność, trzpiotostwo.
