Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/89

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Torfowce, nm., gałęziste mchy, rosnące na bagnach i trzęsawiskach, gnijąc, wytwarzają pokłady torfu (fig.).

Torfowisko, nm., pokłady torfu, miejsce po wykopanym torfie.

Torfowy, nm., odnoszący ś., podobny do torfu.

Torłop, kożuch, tułub kobiecy.

Tornado, hiszpańska nazwa cyklonu, dawana zwłaszcza gwałtownym burzom wirowym, szalejącym w okolicach międzyzwrotnikowych w porze deszczów.

Tornister, nm., czworokątna torba skórzana, przytwierdzana na plecach za pomocą rzemieni (fig.).

Torosy, wł., odłamy lodowe, wspinające się jedne na drugie.

Torować, przeprowadzać drogę, czynić tor, otwierać sobie drogę przez las, zarośla, górę i t. p.

Torowny, taki, który jest torem, którym można przejść a. przejechać: t-a droga = ujeżdżona, bita.

Torp, Torpa, na Litwie: przęsło w gumnie; ilość zboża, w snopach, pomieszczona w tym przęśle.

Torpeda, łć., wybuchający pocisk podwodny, wyrzucany przez specjalne otwory w boku statku torpedowca, poruszający się pod wodą, własną albo nadaną siłą, w kierunku okrętu, który ma zniszczyć (fig.).

Torpedowiec, łć., niewielki żelazny, bardzolekki i szybki statek wojenny, służący do wyrzucania torped, torpedowa łódź (fig.).

Torpedowy, łć., odnoszący się torpedy; t. awizo = statek ochronny, przeznaczony do wyławiania torped; t-a łódź — p. Torpedowiec.

Torpetyka, łć., nauka o przyrządach torpedowych, ich urządzeniu i działaniu.

Torpilla, fr.p. Torpeda.

Torricellego próżnia = przestrzeń bez powietrza, tworząca ś. ponad słupem rtęci w barometrze a. w termometrze (im. odkrywcy).

Tors, wł., tułów posągu bez głowy i kończyn, biust.

Torsada, fr., wyrób pasmanteryjny w rodzaju taśmy a. sznura do naszywania sukien damskich, obić meblowych, draperji i t. p.

Torsja, łć., skręcenie; wymioty.

Tort, fr., ciasto cukiernicze w postaci kręgu, z wierzchu zwykle ubrane lukrem i konfiturami, wewnątrz bywa niekiedy przekładane masą owocową, powidłami.

Torturować, łć., zadawać męczarnie dla wymuszenia zeznania.

Tortury, łć., męki, katusze, męczarnie, zadawane w celu zmuszenia oskarżonych do zeznań, okrutny środek, używany dawniej przez władze sądowe, świeckie i duchowne; straszne narzędzia do męczenia obwinionych: poddawać t-om = zadawać męczarnie; przen., udręczenia fizyczne a. moralne; być jak na t-ach = męczyć ś., dręczyć ś.; brać na t. = obchodzić ś. okrutnie, męczyć.

Torysi, ang., stronnictwo arystokratyczno konserwatywne w Anglji — p. Wigowie.

Torysowski, ang., odnoszący ś. do stronnictwa Torysów.

Torzyśniadp. Drzewojad.

Tosamość, identyczność, tożsamość; jednakowość, wielkie podobieństwo.