Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/75

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Tetryczka, forma ż. od Tetryk.

Tetryczny, posępny, nudny, zgorzkniały, kwaśny, dziwaczny, narzekający, niezadowolony ze wszystkiego.

Tetryk, dziwak, zrzęda, nuda, nudziarz, człowiek posępny, zgorzkniały, zgryźliwy.

Tetrykowaty, zimny, obojętny: t-a twarz.

Tetyka, gr., ogół zasad wiary.

Teurgja, gr., sztuka wywoływania duchów.

Teutonowie, dawne plemię giermańskie; przen. Niemcy.

Teutoński, odnoszący ś. do Teutonów, właściwy Teutonom; t. zakon = zakon krzyżacki.

Teutopsychiści, gr., wyznawcy teorji, że dusza jest śmiertelna.

Teza, gr., zdanie sporne, mające być dowiedzionym, obronionym; temat publicznej dysputy; u Hegla: stadjum dziejowe, oparte na twierdzeniu naiwnym.

Też, spójn., także, a także, również, takoż, tudzież, oraz, więc, a więc: mniej pracuje, mniej t. zarabia; to t. = dlatego właśnie; nawet: choćby t.; niby t. = pozornie, niby to; używa ś. dla większej dobitności, bez właściwego znaczenia: co t. ty mówisz!; co t. to za człowiek!

Tębrp. Tembr.

Tęchlina p. Stęchlina.

Tęchłyp. Stęchły.

Tęchnąć, Tęchnieć, stęchłym ś stawać, rozkładać ś., psuć ś., zaczynać wonieć stęchliną, pleśnieć; osiąkać, opadać; stawać ś. mniej nabrzmiałym.

Tęcza, naturalne zjawisko powietrzne postaci łukowej, o 7 barwach widma, powstałe wskutek załamania, rozszczepienia i odbicia światła słonecznego w kropelkach wody, z jakich składają się chmury (fig.); t. w kościele = belka w górze od ściany do ściany, z umieszczonym na niej krzyżem.

Tęczak, ryba koścista, skrzelowata, piersiopłetwa.

Tęcznik, rodzaj drapieżnego chrząszcza z rodziny szczypawek (f.).

Tęczowanie, mienienie ś. różnemi barwami, właściwe niektórym minerałom a. płynom.

Tęczowiec, gatunek krajowego motyla dziennego z rodziny południc, żyjącego na wierzbach i o sikach (fig.).

Tęczowy, dotyczący tęczy; mający po sobie kolor tęczy, mieniący ś., jak tęcza.

Tęczówka, błona oczna kolorowa, otaczająca źrenicę oka, iris (2 fig.).

Tęczyna, wyniosłe drzewo z rodziny werbenowatych, rośnie w Indjach Wschodnich.

Tędy, przysł., tą drogą, przez to miejsce; t. owędy = tu i owdzie.

Tęgi, mocno zbity, zwarty w swych cząstkach, dychtowny, ścisły, gęsty: t. materjał, t-ie sukno, t. papier; ostry, mocno dokuczliwy, srogi, surowy: t-a zima, t. mróz; mocny, gwałtowny: t-ie uderzenie, t-ie cięcie, t. raz; o trunkach: mocny, uderzający do głowy, zawierający wysoki procent alkoholu: t-ie wino; odurzający, przenikający: t. tytuń, t. zapach; twardy, mocny, głęboki: t. sen; mocny, silny, krzepki, otyły