Terc-decymola, wł., grupa, złożona z 13-tu nut, trwająca w wykonaniu tyleż czasu, ile 8 takichże nut w zwyczajnym podziale taktu.
Tercerol, Tercerola, wł., pistolet kieszonkowy, krócica.
Terceron, hiszp., mieszaniec białych z mulatami.
Tercet, wł., śpiew na 3 głosy lub utwór muzyczny na 3 instrumenty.
Tercja, łć., sześćdziesiąta część sekundy; gatunek czcionek i druku większego od cycera; w muz., trzeci ton od tonu głównego; trzecia godzina kanoniczna (godz. 9 rano); trzecia klasa w szkołach; w fechtunku: cios w prawe ramię, uderzenie poziome od strony lewej ku prawej, przyczym ręka, trzymająca broń, skierowana jest dłonią do góry; w grze w karty: trzy karty starsze następujące po sobie: trzeci egzemplarz wekslu, mającego już kilka egzemplarzy.
Tercjał, łć., trzecia część czego; trzecia część roku.
Tercjan, łć., woźny szkolny, pedel.
Tercjana, łć., febra, powracająca co trzeci dzień.
Tercjanela, wł. — p. Tercynela.
Tercjarka, łć., forma żeńs. od Tercjarz.
Tercjarstwo, łć., przynależenie do bractwa tercjarzy.
Tercjarze, łć., bracia świeccy, przez św. Franciszka z Assyżu utworzony t. zw. zakon trzeci, którego członkowie nie składają ślubów zakonnych, nie noszą habitu, nie mieszkają w klasztorze, ale wstrzymują ś. od niektórych rzeczy, np. od ubiorów zbytkownych, bywania w teatrze i t. d.
Tercjować, łć., poddawać trojakiej próbie.
Terc major, łć., w kartach: as, król i dama jednej maści, w ręku jednego gracza.
Tercyna, wł., zwrotka złożona z trzech wierszy jedenastozgłoskowych, o układzie rymów takim, że środkowy wiersz każdej zwrotki rymuje ś. z pierwszym i trzecim następnej
Tercynela, Tercjanela, wł., rodzaj materji jedwabnej.
Terebra, łć., rodzaj małży epoki jurajskiej, śrubownica.
Terefere!, Terebzdere!, wykrz., co też prawisz!, co też pleciesz!, co znowu!, co za głupstwa!, co za bzdurstwa, co za niemądra gadanina! jeszczeby też!.
Terem, ros., pałac, zamek, gmach; wielki, niezgrabny przedmiot.
Teren, fr., przestrzeń ziemi; obszar gruntu, miejscowość, okolica; przestrzeń stosowana a. obrana do jakiego celu, miejsce będące widownią zdarzenia, o którym mowa; przen., pole działania, rynek zbytu.
Tergiwersacja, łć., zwrot w tył; wykręty, matactwo.
Tergum, łć., dosł. tył; odwrotna strona wekslu.
Teriolity, gr., skamieniałości zwierzęce.
Teriomorficzny, gr., zwierzęcy,
Terjer, fr., pies z rasy jamników, foksterjer.
Terkot — p. Turkot; gadanina.
Terkotać — p. Turkotać; paplać.
Terkotka, dziewczyna żywa i gadatliwa.
Terlarz, cieśla górniczy.
Terlica, drewniana część kulbaki, kulbaka, nie obita jeszcze skórą.
Terlikać, Tyrlikać, wywodzić trele, umieć śpiewać, grać.
Termalny, Termiczny, gr., wywierający wpływ za pomocą podniesionej temperatury, ciepły.
Termidor, gr., miesiąc gorąca, 11-ty miesiąc w kalendarzu pierw-
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/70
Ta strona została przepisana.
