Zwłóczyć, ściągać na dół; zdejmować co z siebie, rozbierać ś. z czego; z. co do kupy = ściągać w jedno miejsce; z. ziemię = zbronować; z. kogo, włócząc go, prowadząc go po różnych miejscach, zmęczyć, zmordować, nie robić zaraz, odkładać, opaźniać.
Zwłókliwość, skłonność, przyzwyczajenie do zwłóczenia.
Zwłóknieć, zmienić ś. we włókno.
Zwodca — p. Zwodnik.
Zwodek, wezbranie wody w rzece, powódź.
Zwodnica, Zwodniczka, Zwodzicielka, forma żeńs. od Zwodnik.
Zwodnictwo, zwodzenie, oszukiwanie kogo; obłudność, nieszczerość.
Zwodniczy, Zwodzicielski, zwodzący, mamiący, łudzący, oszukujący, ułudny, nie sprawdzający ś., nieprawdziwy.
Zwodnić, uczynić wodnistym, rozwodnić.
Zwodnieć, stać ś. wodnistym.
Zwodnik, Zwodziciel, człowiek, który kogoś zwodzi, omamia, oszukuje; oszust, szalbierz; mężczyzna, uwodzący kobietę, uwodziciel.
Zwodny — p. Zwodniczy.
Zwodziciel — p. Zwodnik.
Zwodzicielka p. Zwodnica.
Zwodzić, dok. Zwieść; sprowadzać w jedno miejsce, zgromadzać do kupy; sprowadzać z góry na dół; z. kogo od czego, odciągać, odprowadzać: z. z drogi = sprowadzać na manowce; z. z drogi obowiązku, powinności, cnoty = skłaniać namowami, pokusami do wyrzeczenia ś. obowiązku, powinności, cnoty; z. do złego = kusić do grzechu i t. p.; z. kogo, oszukiwać, podchodzić kogo; z. bitwę = staczać ją; z. tratwę = sprowadzać ją do lądu; z. most zwodzony = spuszczać.
Zwodzidziewka, uwodziciel, bałamut.
Zwodzik, owad dwuskrzydły, kosmaty.
Zwodzony, ten, którego zwodzono, oszukano; z. most = przerzucony przez fosę i podnoszony i opuszczany na łańcuchach (w dawnych fortecach i zamkach); taniec w z-ego = rodzaj tańca, w którym tancerka zaczyna tańczyć z jednym tancerzem i nagle go rzuca, biorąc innego.
Zwojek, rodzaj mchu gałęzistego; rodzaj łapki na kuny, tchórze i t. p.
Zwojka — p. Zwójka.
Zwojnik, część kołowrotka.
Zwojować, zawojować, podbić; wojując zdobyć; żart., zrobić coś złego, zbroić co.
Zwojówki, rodzaj muszli skamieniałych.
Zwolennictwo, stanowisko zwolennika; zbior., zwolennicy.
Zwolenniczka, forma żeńs. od Zwolennik.
Zwolennik, uczeń, wyznawca, stronnik czyj; wielbiciel, miłośnik kogo a. czego.
Zwoleństwo, pozwolenie, zezwolenie; przywilej.
Zwolna, przysł., wolno, powoli, pomału, niepośpiesznie, ostrożnie.
Zwolniały, który zwolniał.
Zwolnić — p. nied. Zwalniać.
Zwolnieć, stać ś. wolnym a bo wolniejszym, stać ś. mniej ścisłym, mniej twardym, bardziej płynnym; stać ś mniej surowym, mniej dokuczliwym, zelżeć: mróz z-ał.
Zwołać — p. nied. Zwoływać.
Zwołowacieć, stać ś. podobnym do wołu, ciężkim, niezgrabnym.
Zwoływacz, ten, który zwoływa.
Zwoływać — p. dok. Zwołać; wołając zgromadzać, wzywając zbierać w jedno miejsce: z. posiedzenie, sejm i t. p.; z. ś., być zwoływanym, wzywanym; zwoływać siebie nawzajem.
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/666
Ta strona została przepisana.
