pować sznurami lub czymś podobnym; przen., układać, tworzyć coś, zwłaszcza tajemnie: z. spisek, konfederację i t. p.; z. komu grzechy = nie odpuszczać ich; obowiązywać, obligować, zniewalać kogo do czego przez wymuszenie na nim słowa, przyrzeczenia, przysięgi i t. p.: z. kogo słowem, przyrzeczeniem, przysięgą, ślubem; z. ślubem małżeńskim, zakonnym itp.; z. ś., być związywanym; knuć spisek, sprzysiężenie między sobą; łączyć ś. w związek; łączyć ś. między sobą.
Zwichnąć, przekręcić, wykręcić, zgiąć, wywichnąć: z. rękę, nogę = wykręcić je ze stawów; z. sobie karjerę = zepsuć sobie swoje dotychczasowe stanowisko, dążenie do lepszego stanowiska; z. ś., wywichnąć ś., złamać ś., przekręcić ś.
Zwichnięcie, rzecz. od Zwichnąć; zakłócenie w ruchu ciał niebieskich, spowodowane zbliżeniem ś. do nich innych ciał niebieskich.
Zwichnięty, którego zwichnięto, który ś. zwichnął; uszkodzony, wywichnięty, sprowadzony z właściwej drogi.
Zwichrzyć, doprowadzić do nieładu, powichrzyć, potargać: z. komu włosy; wywołać niepokój, nieporządek, zaburzenie: z. cały kraj; z. ś., dojść do nieładu, potargać ś., powichrzyć ś.
Zwić — p. nied. Zwijać.
Zwidlina, rodzaj zwierzokrzewu.
Zwidzieć się, przywidzieć ś., wydać ś.
Zwiedliwość, zwyczaj zwodzenia drugich, wprowadzanie w błąd, łudzenie.
Zwiedliwy, łudzący, zwodzący, zwodniczy, oszukańczy.
Zwiedzać, dok. Zwiedzić; iść dokąd, do wielu miejsc, aby coś zobaczyć, ażeby mieć wiadomość o czym, odwiedzać, nawiedzać.
Zwiedziciel, Zwiedca, ten, który zwiedza, ogląda, wizytator; dochodzący czego, wybadujący; z. krajów = podróżnik, wojażer.
Zwiedzić — p. nied. Zwiedzać.
Zwiedzieć się, dowiedzieć ś.
Zwiedziony, którego zwiedziono, oszukano.
Zwiekować, spędzić, przetrwać cały wiek, przewiekować.
Zwielmożnieć, stać ś. wielmożnym, stać ś. wielkim panem.
Zwielmożyć, Zwielmożnić, uczynić wielmożnym, bogatym, spanoszyć; z. ś., stać ś. wielmożnym, spanoszyć ś., zbogacieć, zhardzieć.
Zwieloraczać, dok. Zwieloraczyć; czynić wielorakim, rozdzielać na wiele gatunków.
Zwieńczać, dok. Zwieńczyć; obdarzać wieńcem, uwieńczać, koronować; błogosławić kogo; z. kogo z kim: zaręczać, łączyć kogo z kim węzłem małżeńskim.
Zwieracz, mięsień w ciele ludzkim lub zwierzęcym, otaczający okrężnie jakiś otwór ciała i służący do zamykania tego otworu, czyli zwierania.
Zwierać, dok. Zewrzeć; ściskając spajać, ściskać szczelnie, zamykać mocno, zbijać razem, np. gwoździami; przen., łączyć, kojarzyć, jednoczyć pod względem moralnym; z. konia ostrogami = spinać, ściskać go ostrogami; z. psy = brać je na smyczę; z. ś., zamykać ś. szczelnie; z. ś. z kim, ścierać ś. w boju, zaczynać walczyć z kim; ścinać ś., zgęstniać ś. w masę: mleko z-a ś. w twaróg.
Zwiercać, dok. Zwiercieć, Zwiercić; wiercić, przewiercać co świdrem, gwoździem i t. p.; zwierać, spajać, zbijać; z. co, ucierać, wiercić’ z. mak.
Zwierciadelnik — p. Zwierciadlnik.
Zwierciadełko, zdr. od Zwierciadło.
Zwierciadlany, odnoszący ś. do
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/661
Ta strona została przepisana.
