Zjadki (-ów), resztki zjedzonych potraw, niedojadki.
Zjadlica, owad bezskrzydły, licznonogi, ostrorogi.
Zjadliwie, przysł., ze zjadliwością, złośliwie, kostycznie; zajadle, zawzięcie, nienawistnie.
Zjadliwość, zajadłość, zawziętość; dowcip gryzący, kostyczność.
Zjadliwy, zajadły, zawzięty; bardzo złośliwy, uszczypliwy, kostyczny.
Zjadły, dający ś. zjeść, jadalny, spożywczy; zaciekły, rozciekły, zajadły.
Zjadowić, Zjadowiczyć, jadem zaprawić, jadem przepoić, jadowitym uczynić; jadem zarazić.
Zjastrzębieć, Zjastrzębić (się), zmienić ś. w jastrzębia, stać ś. podobnym do jastrzębia, zbystrzeć; spysznieć, zdumnieć.
Zjaśniać (się), dok. Zjaśnić (ś.); wyjaśniać (ś.).
Zjaśnieć, stać ś. jasnym a. jaśniejszym, wyjaśnieć.
Zjaw, zjawienie (ś.), zjawisko.
Zjawiać, dok. Zjawić; jawnie okazywać, ukazywać, objawiać; z. ś., jawnie ś. okazywać, ukazywać ś., pojawiać ś.; nadchodzić, przybywać dokąd nagle i niespodzianie.
Zjawiciel, ten, który zjawia, objawia, który ś. zjawia.
Zjawić — p. nied. Zjawiać.
Zjawienie, rzecz. od Zjawić; to, co ś. zjawia, zjawisko; scena, jako część aktu w dramacie.
Zjawiennictwo — p. Wizjonerstwo.
Zjawień ni k — p. Wizjoner.
Zjawienny, dotyczący zjawienia, wizjonerski.
Zjawiny (-in), to, co ś. zjawia, zjawisko.
Zjawisko, to, co ś. zjawia, przejaw jakiej siły przyrodzonej, rzecz nadzwyczajna, fenomen: z. chemiczne, fizyczne, biologiczne, psychologiczne, socjologiczne i t. p.; z. powietrzne = co ś. ukazuje w powietrzu, meteor; z. choroby = symptomat, oznaka; z. nie z tego świata = upiór, duch.
Zjawiskowy, dotyczący zjawiska.
Zjawka, ptaszek pleszka.
Zjazd, miejsce, którędy ś. zjeżdża; zjeżdżanie ś., zjechanie ś. jednoczesne w jedno miejsce wielu osób, zgromadzenie ś.; z. ziemski, z. sejmowy = sejm; z. sądowy = przybycie na miejsce dla oględzin, dla przeprowadzenia śledztwa pierwiastkowego a. sprawdzenia faktów, podanych przez to śledztwo, kondesceneja.
Zjazdowy, dotyczący zjazdu; sąd z. = zjeżdżający na miejsce, na grunt dla oględzin.
Zjąć — p. nied. Zejmować.
Zjątrzać, dok. Z jątrzyć; rozjątrzać.
Zjechać — p. nied. Zjeżdżać; z. kogo = sfukać go, zwymyślać.
Zjednacz, człowiek, który pojednał zwaśnionych, pogodziciel, pośrednik, medjator.
Zjednaczać, Zjednoczać, dok. Zjednoczyć; łączyć w jedno, zespalać.
Zjednać — p. nied. Zjednywać.
Zjednoczenie, rzecz. od Zjednoczyć; to, co zjednoczono, rzecz zjednoczona, połączenie, spólnictwo, solidarność, pogodzenie.
Zjednoczyciel, człowiek, który jednoczy a. zjednoczył.
Zjednostajniać, dok. Zjednostajnić; czynić równym jednostajnie, czynić jednostajnym, ujednostajniać.
Zjednota, zjednoczenie.
Zjednywać, dok. Zjednać; jednać, godzić, doprowadzać do ugody, do jedności, łączyć; z. sobie kogo, pozyskiwać, ujmować kogo, skarbić sobie łaski, przychylność czyją; z. sobie co, uzyskiwać coś pożądanego, osiągać coś upragnionego; z. sobie kogo
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/617
Ta strona została przepisana.
