Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/605

 Zgołacać, dok. Zgołocić; ogołacać, gołym czynić; pozbawiać czego, obdzierać z czego; opuszczać, opróżniać.

 Zgołocieć, stać ś. gołym, być ogołoconym, być obdartym, być hołyszem, golcem.

 Zgon, śmierć, skon; upadek, zguba; zganianie, miejsce zganiania bydła; ostatnia toń, na którą niewód zaciągają.

 Zgoniciel, Zganiacz, ten, który spędza, zgania.

 Zgonić — p. nied. Zganiać.

 Zgoniny (-in), cząstki słomy i kłosów, główki kąkolu, strączki groszku, zganiane miotłą przed wianiem zboża; wosk czarny, który zostaje w ulach po wybraniu miodu.

 Zgonnik, handlarz trzody chlewnej.

 Zgonny, odnoszący ś. do zgonienia, dający ś. zegnać; odnoszący ś. do zgonu; śmiertelny, zgubny, fatalny.

 Zgorszenie, rzecz. od Zgorszyć; słowa gorszące, zły przykład; człowiek, którego zgorszono; niezadowolenie, oburzenie z powodu czyichś złych postępków a. bezwstydnych słów.

 Zgorszony, którego zgorszono; który ś. zgorszył; oburzony.

 Zgorszyciel, człowiek, który gorszy.

 Zgorszyć — p. nied. Zgarszać.

 Zgorzeć, spalić ś., spłonąć, pogorzeć.

 Zgorzel, Zgorzelina, zniszczenie tkanki a. jakiego narządu wskutek ustania krążenia krwi w naczyniach włoskowatych, gangrena.

 Zgorzelina, Zgorzelizna, Zgorzelisko, zgliszcze, pogorzelisko; stos gorejący; smak czegoś spalonego, spalenizna; zapał, ogień, płomień; gangrena, zgorzel; strup, strupek po oparzeniu, miejsce opalone na ciele.

 Zgorzelinowy, Zgorzeliznowy, odnoszący ś. do zgorzeliny.

 Zgorzelizna — p. Zgorzelina.

 Zgorzeń, rana wielka gnijąca i cuchnąca, zjawiająca ś. najczęściej u dzieci na twarzy.

 Zgorzknąć — p. Zgorzknieć.

 Zgorzkniały, który zgorzkniał; przen. pełen goryczy, rozgoryczony, zniechęcony do życia, nie mający wiary w nic.

 Zgorzknieć, Zgorzknąć, stać ś. gorzkim, przejść goryczą; przen., utracić wiarę we wszystko, stać ś. tetrykiem, zniechęconym do życia.

 Zgospodarować, zmarnować przez złą gospodarkę; gospodarując zarobić, zyskać.

 Zgotować, zrobić, aby coś było gotowe, przysposobić, nagotować, przygotować; zamierzyć coś złego względem kogo; o potrawie: przyrządzić, ugotować, uwarzyć.

 Zgrabiać, dok. Zgrabić; grabiami zgarniać, zsuwać na jedno miejsce; grabić, zagarniać, rabować ze wszystkich stron.

 Zgrabiały, który zgrabiał, odrętwiały, zesztywniały.

 Zgrabiciel, ten, który co zgrabia.

 Zgrabić — p. nied. Zgrabiać.

 Zgrabieć, zdrętwieć, zesztywnieć.

 Zgrabki (-bek i — bków), cząstki słomy, kłosów i t. p., oddzielające ś. od ziarna podczas młócenia; resztki kłosów pozostałe na polu po zżęciu.

 Zgrabnie, przysł. ze zgrabnością, zwińcie, zręcznie, układnie, z wdziękiem, wdzięcznie, szykownie.

 Zgrabność, ruchy zgrabne, zręczność, zwinność, układność, wdzięk; piękna, umierna budowa ciała.

 Zgrabny, łatwy do zgrabienia; zręczny, zwinny; układny, wdzięczny, elegancki, szykowny; pięknie, umiernie zbudowany, przystojny;