Zduplikować, podwoić, zdublować.
Zdurniać, złajać, powtarzając wyraz „dureń”.
Zdurnieć, zgłupieć, zbaranieć.
Zdurzać, dok. Zdurzyć; odurzać, otumaniać, pozbawiać przytomności; oszukiwać, łudzić.
Zdurzeć, stracić przytomność, stać ś. jakby odurzonym.
Zdurzyć p. nied. Zdurzać.
Zdusić, dusząc ścisnąć, udusić; wydusić; zdławić, nie dopuścić do wybuchu, stłumić; z. ś., być zduszonym; udusić ś.; zgasnąć.
Zdużać, być dosyć silnym, dość mocnym, aby podźwignąć co, aby wykonać co, dać radę czemu, sprostać czemu; zdołać, wydołać; pokonać, zwalczyć, zwyciężyć.
Zdwajać, dok. Zdwoić; czynić dwa razy większym, dwoić, podwajać; dzielić na dwoje, rozdwajać; z. ś., stawać ś. dwa razy większym, podwajać ś.; dzielić ś. na dwoje, rozdwajać ś.
Zdwoić — p. nied. Zdwajać.
Zdworaczeć, Zdworzeć, stać ś. dworakiem, nabrać dworactwa, nabrać obyczajów dworskich, przejąć ś. dworactwem.
Zdybać, Zdybnąć — p. nied. Zdybywać.
Zdybywać, dok. Zdybać, Zdybnąć; schodzić kogo znienacka, niespodzianie, przydybywać na czym; spotykać kogo niespodziewanie; znalazłszy co, chwytać, znajdywać co; z. ś. z kim, spotykać ś. z nim niespodzianie.
Zdychać, dok. Zdechnąć; o zwierzętach i pogardliwie o człowieku: kończyć życie, umierać; z. ze śmiechu = pękać ze śmiechu, zanosić ś. od śmiechu.
Zdychawiczeć, Zdychawicznieć, stać ś. dychawicznym.
Zdychtować, uczynić dychtownym, zgęścić.
Zdysgracjonować, Zdysgracjować, pozbawić kogo swojej łaski, wypuścić z łaski.
Zdysgustować, zniechęcić kogo do czego.
Zdyskontować, sprzedać weksel przed terminem z potrąceniem procentu.
Zdyskredytować, pozbawić wziętości, powagi, znaczenia; zepsuć opinję, reputację; z. papiery procentowe = obniżyć ich kurs.
Zdyskwalifikować, nie uznać w kim, w czym dostatecznej kwalifikacji, zbrakować.
Zdystantować, prześcignąć.
Zdyszały, Zdyszany, zadyszały, zasapany, zmęczony.
Zdyszeć się, zadyszeć ś., zasapać ś., zatchnąć ś.
Zdywidować, w druk., przedzielić w składaniu wyraz, którego część przechodzi na drugi wiersz, znakiem przenoszenia, kreską; podzielić.
Zdziać — p. nied. Zdziewać.
Zdziałać, zrobić, sprawić, dokonać, dokazać; uczynić, wykonać, doprowadzić do skutku.
Zdziarstwo, piasek gruboziarnisty, żwir.
Zdziczały, który zdziczał.
Zdziczeć, stać ś. dzikim, nieprzystępnym, nabrać dzikości.
Zdziczyć, uczynić dzikim; z. ś., stać ś. dzikim, zdziczeć.
Zdziebełko, Zdziebło — p. Źdźbło.
Zdziecinniały, który zdziecinniał.
Zdziecinnieć, stać ś. dziecinnym.
Zdzieracz — p. Zdzierca.
Zdzierać, dok. Zedrzeć; drąc zrywać, targnąwszy ściągać; wyciskać co z kogo, wyzyskiwać kogo, łupić co z kogo; brać od kogo więcej, niż ś. należy, ponad słuszną cenę; obdzierać: z. skórę ze zwierzęcia; drzeć, niszczyć: z. ubranie, obuwie; z. z kogo maskę: ujawniać jego właściwy cha-
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/591
Ta strona została przepisana.
