Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/576

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

nym; nabrać śmiałości, hardości, rozzuchwalić ś.

Zbezwładniać, dok. Zbezwładnić, czynić bezwładnym.

Zbezwładnieć, stać ś, bezwładnym, stracić siły.

Zbęblićp. Zbąblić.

Zbędnie, przysł., zbytecznie, niepotrzebnie, bezpożytecznie.

Zbędny, taki, którego można ś. pozbyć bez szkody, zbyteczny, niepotrzebny, bezpożyteczny.

Zbękarcieć, stać ś, jakby bękartem, złą istotą, wyrodzić ś.

Zbiczować, biczem zbić, biczując zranić.

Zbićp. nied. Zbijać; z. kogo = wybić go mocno, wytłuc.

Zbiec, Zbiedzp. nied. Zbiegać.

Zbiednieć, stać ś. biednym, zubożeć.

Zbiedzić, uczynić biednym, zubożyć, przyprawić o ubóstwo.

Zbieg, zbieganie ś., zbieżenie ś., ściek, spływ; z. dwuch rzek, dwuch dróg, dwuch ulic, dwuch żył kruszcowych i t. p.; z. okoliczności = zetknięcie ś. ich przypadkowe; z. wierzycieli — p. Konkurs; człowiek, który zbiega a. zbiegł skąd a. uciekł, dezerter.

Zbiegać, dok. Zbiec; prędko schodzić z góry na dół: z. z pagórka, ze schodów; o czasie: upływać szybko, przemijać niepostrzeżenie; uciekać, dezerterować; szybko zwiedzać, przebiegać, obiegać; z. ulice, place, domy, muzea itp.; z. konia = zmęczyć go biegiem; z. kogo nagle = napadać znienacka, schodzić niepostrzeżenie na czym; mleko, śmietanka z-a = kipi; z. ś., zmęczyć ś. bieganiem; zziajać, ś., rozpędzać ś. w biegu; schodzić, biegąc skupiać ś., zbierać ś. tłumnie ze wszystkich stron, gromadzić ś.; o suknie a. innej materji: kurczyć ś., zwężać ś., zsiadać ś.

Zbiegały, Zbieżały, który ś. zmordował biegiem.

Zbiegiwać, często zbiegać.

Zbieglec, Zbiegunp. Zbieg.

Zbiegły, który zbiegł, uciekł; przeszły, dawny, upłyniony; rzecz., zbieg.

Zbiegnąćp. nied. Zbiegać.

Zbiegostwop. Zbiegowstwo.

Zbiegowisko, tłum, który ś. zgromadził, który ś. zbiegł z różnych stron.

Zbiegowski, właściwy zbiegowi.

Zbiegowstwo, Zbiegostwo, opuszczenie swoich saeregów, ucieczka, uciekanie, dezercja.

Zbieleć, stać ś. białym; zblednąć; osiwieć.

Zbielić, białym uczynić, ubielić.

Zbieractwo, zbieranie lada czego.

Zbierp. Zbir.

Zbieracz, człowiek, który coś zbiera, zgromadza; człowiek, który tworzy jakiś zbiór naukowy, kolekcjonista.

Zbierać, dok. Zebrać; biorąc jedno po drugim, składać razem, zgromadzać po jednemu w większej ilości, skupiać; z. co z ziemi = brać i podnosić coś leżącego na ziemi; z. oka w pończosze = podnosić, przybierać; z. liczby = dodawać, sumować, zliczać; układać; fałdować, marszczyć; z. włosy = przycinać, przystrzygać; z. nogi = biec szybko, uciekać, zmykać, śpieszyć ś, idąc; z. lud, wojsko, senat, radę i t. p. = zgromadzać, zwoływać, zapraszać; z. co z czego, wyciągając, wybierając, zgromadzać; z. owoce = rwać, obrywać; z. z pola zboże = zżąwszy znosić do stodoły a. układać w stogi; z. wzorki = krytykować, nicować, oczerniać, ośmieszać; z. ze stołu = sprzątać z niego naczynia i sztućce; z. obóz = zwijać go; z. żagle = zdejmować je; zdejmując z jednego miejsca a. przenosząc na inne, wyrównywać, wygładzać całą przestrzeń; z. śmietankę, śmietanę = zdejmować ją z wierzchu