Zaraźliwość, właściwość tego, co udziela ś., jako zaraza; przejmowanie ś. od innych czymś szkodliwym; cecha tego, co kazi moralność.
Zaraźliwy, udzielający ś., jako choroba, od jednego organizmu drugiemu, łatwo przenoszący ś., zakażający; łatwo udzielający ś. innym, jako coś złego pod względem moralnym: np. zły przykład jest z-y.
Zarażać, dok. Zarazić; nabawiać zarazy, udzielać choroby zaraźliwej; przen., kazić, psuć, demoralizować; z. ś., dostawać od innego jakiej choroby zaraźliwej; z. ś. czym, przejmować od innego coś złego pod względem moralnym.
Zarąb, Zaręba, zarąbanie, coś zarąbanego; znak, cecha, zrobiona na drzewie siekierą; zasiek ze zrąbanych drzew; obrąbanie, obrąbek, obrąb.
Zarąbać — p. nied. Zarąbywać.
Zarąbiać, dok. Zarąbić; obrębiać brzeg jakiej tkaniny, sukni.
Zarąbywać, dok. Zarąbać; zaczynać rąbać; robić znak, cechę siekierą, np. na drzewie, znaczyć zarąbem; rąbiąc niszczyć, zagładzać; wyrąbywać; zabijać uderzeniem szabli, topora, siekiery i t. p.; z. drogę = robić zasieki, zawalać drogę zrąbanemi drzewami.
Zardzewiać, dok. Zardzewić; pokrywać rdzą; z. ś., zachodzić rdzą.
Zardzewiałość, pokrycie ś. rdzą; stan tego, co pokryło ś. rdzą; rdza; zatrzymanie ś. w rozwoju, brak postępu.
Zardzewiały, pokryty rdzą; nie idący z postępem.
Zardzewić — p. nied. Zardzewiać.
Zardzewieć, pokryć ś. rdzą, zaśniedzieć, zardzewić ś.; nie iść z postępem.
Zaregiestrować, Zarejestrować, wciągnąć w regestr, zapisać na listę, do rachunku.
Zaregulować, postanowić, urządzić.
Zarekrutować, zaciągnąć na rekruta, do wojska; wciągnąć do jakiegoś stowarzyszenia; z. ś., zaciągnąć ś. na rekruta do wojska, wejść do jakiegoś stowarzyszenia.
Zarenianin, mieszkaniec kraju, położonego z tamtej strony Renu.
Zareński, leżący, mieszkający z tamtej strony Renu.
Zarębacz, zawadjaka, burda, rębacz, junak; rzeźnik.
Zarębla, przerębel.
Zarębywać — p. Zarąbywać.
Zaręczać, dok. Zaręczyć; przyrzekać, ręczyć za kogo, brać na siebie odpowiedzialność, że ktoś inny coś zrobi a. czegoś nie zrobi, że dotrzyma zobowiązania; zapewniać słowem a. na piśmie, twierdzić coś z wszelką pewnością, zobowiązywać ś. dopełniać co; z. co komu, zabezpieczać; z. komu córkę = obiecywać mu ją za żonę; z. ś. z kim, obiecywać sobie nawzajem połączyć ś. węzłem małżeńskim.
Zaręcze, to, co ś. daje dla zaręczenia, dla zabezpieczenia czego. zakład, zastaw.
Zaręczenie, rzecz. od Zaręczyć; poręczenie, zaręczyny.
Zaręcznik, Zaręczalnik, człowiek, który zaręcza za kogo; poręczyciel, zakładnik.
Zaręczny, odnoszący ś. do zaręki, tyczący ś. poręczenia; suma z-a = wynikająca z zaręki; list z. = nakaz piśmienny, aby uporny właściciel usunął ś. ze swych dóbr, wygranych sądownie przez kogo innego; nakaz piśmienny, aby ktoś zamierzonego gwałtu nie dokonywał pod grozą kary.
Zaręczony, Zaręczona, mężczyzna, kobieta, którzy ś. zaręczyli.
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/534
Wygląd
Ta strona została przepisana.