Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/506

z. sprawunek = kupować go według zlecenia, zamiaru; z. ś. z czym, robić, dokonywać; z. ś., wypróżniać ś.

 Załatwić — p. nied. Załatwiać.

 Załawiać, dok. Załowić; zakładać sieci: z. na ryby, na ptaki; z. na kogo, dybać, czatować na niego w złych, zamiarach; z. na co, wywoływać zwadę, biedę, nieszczęście; z. kogo, co, łowić, łapać siatką.

 Załazić, dok. Zaleźć; dokąd łażąc zachodzić, zapełzać do jakiego miejsca; z. za co, zawlekać ś. za co, ukrywać ś. za czem; z. czem, zapełniać ś., zachwaszczać ś., zamulać ś., zapychać ś., włazić w co; z. komu za kołnierz = doskwierać, dopiekać.

 Załączać, dok. Załączyć; przyłączać; dołączać co do czego; przyłączać co przy czem, posyłać, wręczać co komu wraz z czymś innym; z. co komu, udzielać komu o czym wiadomości.

 Załączenie, rzecz. od Załączyć; w z-iu = wraz z czymś innym, dołączając do czegoś innego.

 Załącznie, przysł., łącznie z czymś, wraz z czym, przy czym.

 Załebki (-ów), tylko w wyraż.: iść w z. = wodzić ś. za łby, bić ś., tarmosić ś. za włosy.

 Załechtać, połechtać.

 Załęże, łąka nizinna i mokra, mokradło, sapisko.

 Załkać, zacząć łkać, rozpłakać ś.

 Załknąć, uchwyciwszy połknąć; z. ś., łykając, zakrztusić ś.

 Załoga, oddział wojska, pilnujący, broniący twierdzy, garnizon; eskorta, konwój, straż, zasadzka; przen., sidło, zdrada, łapka, podstęp; skład, miejsce składowe; nakłady, wydatki, koszty; zapomoga, udzielona chłopom przez pana; zakładka u sukni, wyłoga; przedpiersień forteczny, parapet.

 Załoić, łojem zaprawić, zasmarować.

 Załom, Załam, załamanie; to, co ś. załamuje, coś zatamowanego, zakręt; załamanie ś., zapadnięcie czego, zatoka; zagięcie ś. nienormalne kiszek; rozpadlina, przerwa, szczelina w ziemi; przen., wybieg, wykręt; ozdoba architektoniczna w kształcie wypukłości, załamanej w linję krzywą.

 Załomisko, rozpadlina, urwisko; drzewa, zwalono w kupę, wykroty; część rzeczy złamanej, zawalonej, odłam, ruina.

 Załomisto, przysł., z załomami; w kształcie załomu.

 Załomisty, pełny załomów, zakrętów, pozałamywany.

 Załomność, stan tego, co ś. łatwo załamuje, grozi zapadnięciem, załamanie ś., załom.

 Załomny, grożący załamaniem ś.

 Załomotać, zacząć łomotać, zastukać mocno; łomocząc zabić.

 Załopotać, zacząć łopotać; uderzyć głośno skrzydłami.

 Załowić — p. nied. Załawiać.

 Założenie, rzecz. od Założyć; zasadnicza myśl czego, z której ś. wywodzą dalsze wnioski, zasada, podstawa myślowa jakiegoś dzieła naukowego, publicystycznego, literackiego a. jakiegoś rozumowania: wychodzić z pewnego z-a = wyprowadzić z pewnej myśli dalsze wnioski.

 Założnica, nałożnica.

 Założnictwo, nałożnictwo.

 Założniczy, dotyczący nałożnictwa a. założnicy.

 Założnik, rozpustnik.

 Założyciel, ten, który co zakłada a. założył, fundator.

 Założycielka, forma żeńska od Założyciel.

 Założyć — p. nied. Zakładać.

 Załóżka, bryt materji bogatej, obszytej złotym a. srebrnym galonem, kompaszką pod szyją i u stanu przywiązany, służący niegdyś za ubiór dla Żydówek.