Zakrzepnąć, zastygnąć, stężeć, stwardnieć; o ciele płynnym lub półpłynnym: skrzepnąć; stać ś. zimnym, nieczułym, obojętnym, egoistą; stanąć w miejscu, nie idąc za postępem.
Zakrzesać — p. nied. Zakrzesywać.
Zakrzesywać, dok. Zakrzesać, Zakrzosać; zacząć krzesać, krzesaniem dobywać ognia; zaciosywać, zacinać, przycinać, zarzynać.
Zakrzew, Zakrzewie, miejsce zakrzewione, zarośla; zaród, początek, źródło.
Zakrzewiać, dok. Zakrzewić; zasadzać gęsto krzewy, drzewa, pozwalać zarastać krzewami i drzewem, zakorzeniać, umacniać; przen., rzucać zarody czego, krzewić, rozkrzewiać, rozpowszechniać; z. ś., rozrastać ś., zakorzeniać ś., rozkrzewiać ś.; przen., rozpowszechniać ś., krzewić ś.
Zakrzewieć, rozrosnąć ś. w krzew.
Zakrzęt, krzątanie ś., krętanina, zajęcie koło czego.
Zakrzosać — p. Zakrzesać.
Zakrztuszać, dok. Zakrztusić; krztusząc zdławiać; z. ś., zaczynać krztusić ś. z powodu przedostania ś. obcego ciała do krtani; dostawać duszącego kaszlu.
Zakrztusić — p. nied. Zakrztuszać.
Zakrzyczany, którego zakrzyczano; który stał ś. nieśmiałym wskutek tego, że na niego wciąż krzyczano, zahukany.
Zakrzyczeć, Zakrzyknąć, wydać głos krzyczący, zacząć krzyczeć; krzyknąć głośno, krzykiem zagłuszyć, zahukać, zafukać kogo, krzycząc na kogo, onieśmielić go.
Zakrzyknąć — p. Zakrzyczeć.
Zakrzywdzić, zrobić komu krzywdę, skrzywdzić, zawinić krzywdząc kogo.
Zakrzywiać, dok. Zakrzywić; zachylać, krzywiąc nachylać, zaginać, zakładać; z. gębę, wykrzywiać ś., robić minę; z. ś., krzywiąc ś., zachylać, zaginać, być zagiętym: wykrzywiać ś.
Zakrzyżować, ukrzyżować, przybić do krzyża; założyć na krzyż.
Zaksykać, Zaksyknąć, zacząć ksykać; ksykaniem przywołać.
Zakuć — p. nied. Zakuwać.
Zakudlać, Zakudlić, poplątać na kształ kudeł, potargać, powichrzyć.
Zakukać, Zakuknąć, głos wydać kukający, zacząć kukać; kukaniem wyrazić; kukaniem zagłuszyć.
Zakuklać, szarpnąć za włosy.
Zakulać, kulając zatoczyć na pewne miejsce — p. Zakuleć.
Zakulbaczyć, założyć, zapakować za kulbakę.
Zakuleć, stać ś. kulawym, zachromieć.
Zakumać (się), połączyć (ś.) z kim związkiem kumowskim, zakmotrzyć (ś.).
Zakup, zakupowanie, zakupienie znacznej ilości czego, hurtem, ryczałtem; z. a. w lm., z-y, to, co kupiono, zwłaszcza w większej ilości, sprawunek.
Zakupiciel, Zakupnik, Zakupień, człowiek zakupujący wszystko przed innymi; arendarz, dzierżawca; człowiek, przekupujący dla kogo sędziów.
Zakupić — p. nied. Zakupywać.
Zakupieniec, niewolnik kupny.
Zakupień — p. Zakupiciel.
Zakupieństwo, możność zakupienia czego, przetarg.
Zakupnik — p. Zakupień.
Zakupnie, przysł., drogą zakupu.
Zakupno, zakup, zakupywanie; towar zakupiony.
Zakupność — p. Zakupieństwo.
Zakupny, mogący być zakupionym., sprzedażny; przekupny, przedajny; feudalny, lenny; dzierżawny, emfiteutyczny.
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/500
Ta strona została przepisana.
