Zakamieniać, dok. Zakamienić.
Zakamieniałość, zatwardziałość, zatwardzenie nakształt kamienia; przen., obojętność na cudzą niedolę, nieużytość serca, brak litości, okrucieństwo.
Zakamieniały, stwardniały nakształt kamienia, zatwardziały; przen., nieczuły, zimny, obojętny, nieużyty.
Zakamienieć, stwardnieć na kamień; przen., stać ś. obojętnym, nieużytym, nielitościwym.
Zakamienować, kamienując zabić.
Zakancelować, kancelując, wykreślić, wymazać.
Zakantopić, pozbawić kogo życia, bijąc go, tłukąc rozmaitym sposobem.
Zakańczać — p. Zakończać.
Zakapać, Zakapnąć — p. nied. Zakapywać.
Zakapturzać, dok. Zakapturzyć; oddawać do klasztoru; z. ś., okrywać ś. kapturem; wstępować do klasztoru.
Zakapywać, dok. Zakapać, Zakapnąć, Zakanąć; kapać co na jakie miejsce, kapiąc opryskiwać, obryzgiwać, walać kroplami czegoś ściekającego.
Zakarbować — p. nied. Zakarbowywać.
Zakarbowywać, dok. Zakarbować; karbując zarzynać, zakreślać, zaznaczać za pomocą karbu; zapełniać karbami; zatrzymać w pamięci to, czego ś. doznało od kogo, szczególnie odmowę czego, odwet jaki, zemstę.
Zakarczować, rozpocząć karczowanie; karczując zająć.
Zakarmiać, dok. Zakarmić; zaczynać karmić; karmiąc zatuczać; karmiąc zabijać, pozbawiać życia.
Zakarować, karując zawieźć; z. armatę = zaprocować ją, t. j. postawić ogon na przodkarze i umocować jedno z drugim łańcuchem do podróży.
Zakasać — p. nied. Zakasywać.
Zakasować — p. nied. Zakasowywać.
Zakasowywać, dok. Zakasować; kasując znosić; zaćmiewać, przewyższać, przechodzić, przenosić kogo talentem, wyższym rezultatem.
Zakasywać, dok. Zakasać; zakładać, zawijać wyżej rękawy, fartuch, podnosić, podkasywać poły sukni; z. ś., zakładać, zawijać wyżej swoje rękawy, swój fartuch, podnosić poły swej sukni.
Zakaszlać, Zakaszleć, Zakaszlnąć, zacząć kaszlać; zagłuszyć, zapełnić kaszlem; z. ś., zacząć kaszlać; dostać ataku gwałtownego kaszlu.
Zakaszubić się, osiąść na wsi, na partykularzu, w zakątku.
Zakatarzyć (się), zarazić (ś.) katarem.
Zakatować, katując zamęczyć, zabić, zamordować.
Zakaty, Za katy!, przysł., niezmiernie, nadzwyczaj, okropnie, do licha!
Zakawęczeć, kawęcząc, chyrlając dogoreć.
Zakaz, zabronienie, zakazanie.
Zakazać — p. nied. Zakazywać.
Zakazany, niedozwolony, którego zakazano: z. owoc = zabroniona pokusa; brzydki, wstrętny, obrzydliwy, nieznośny, niemożliwy, z pod ciemnej gwiazdy.
Zakazić — p. nied. Zakażać.
Zakazowy, zakazujący, zabraniający.
Zakazywać, dok. Zakazać; zabraniać, nie pozwalać.
Zakażać, dok. Zakazić; zarazić chorobą, dotknąć jaką zarazą, zarazić, zgangrenować.
Zakażenie, rzecz. od Zakazić; z. krwi = niebezpieczna choroba, powstająca przez dostanie ś. bakterji chorobotwórczych z powietrza, z odzieży, z nieczystych rąk do ran, do krwi.
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/492
Ta strona została przepisana.
