Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/487

 Zagrzewadło, fajerka, szkandela, ogrzewadło.

 Zagrzęzły, ten, kto zagrzązł, pogrążony, uwięziony w czymś lepkim, np. w błocie.

 Zagrzęznąć — p. Zagrząznąć.

 Zagrzmić — p. Zagrzmiewać.

 Zagrzmiewać, dok. Zagrzmieć; zaczynać grzmieć, odzywać ś. grzmotem albo jakby z hukiem grzmotu; grzmiąc wyrażać coś.

 Zagrzmotać, Zagrzmotnąć, grzmocąc zatłuc, zawalić, zabić.

 Zaguba, zagubienie, zguba, zatracenie, utrata, zagłada.

 Zagubca, Zagubiciel, ten, który co zagubia, zatraciciel, niszczyciel, wygładziciel.

 Zagubiać, dok. Zagubić; gubić, tracić; przywodzić do zguby, wygubiać, wytracać, wyniszczać, niweczyć, zatracać; z. ś., być zagubianym; gubić ś., tracić ś.

 Zagubiciel — p. Zagubca.

 Zagubić — p. nied. Zagubiać.

 Zagubny, dotyczący zaguby, zgubny.

 Zagumienny, leżący za gumnem a. za gumnami.

 Zagumować, powlec, pokryć gumą; zalepić gumą.

 Zagurbiać, dok. Zagurbić; gurbiąc zakrzywiać, zachylać.

 Zagurtować, zająć, zapiąć, nałożyć pas, ścisnąć pasem, gurtami.

 Zagustować, nabrać chęci, gustu do czego, polubić co.

 Zaguzdrać się, guzdrając ś. stracić czas potrzebny na co innego.

 Zaguzdrowacić, uczynić guzdrowatym, zaczochrać.

 Zaguzikować, zapiąć na guziki.

 Zagwarzyć, zacząć czynić gwar, zacząć gwarzyć; z. kogo, co, gwarząc zagłuszyć.

 Zagwazdać, zasmolić, zabazgrać, zabrukać, zawalać.

 Zagważdżać, dok. Zagwoździć; zabijać, zatykać gwoździem; z. armatę = zatykać jej zapał gwoździem dla uczynienia jej czas jakiś nieużyteczną; z. konia = podkuwając konia, zabijać mu gwóźdź za róg kopyta, raniąc go w ten sposób; z. sobie a. komu głowę czym = nabijać głowę jaką myślą natrętną, zadawać sobie a. komu jaką trudność do rozwiązania; z. ś., być zagważdżanym.

 Zagwiaździć, usiać, usadzić gwiazdami.

 Zagwintować, zrobić gwint, zamknąć, zabić gwintami.

 Zagwizdać, Zagwizdnąć, zacząć gwizdać, świsnąć, zaświstać.

 Zagwizdnąć — p. Zagwizdać.

 Zagwozdnik, owad tęgopokrywy, czterostawny, drzewożerny.

 Zagwoździć — p. Zagwożdżać.

 Zagwożdżać — p. Zagważdżać.

 Zagwożdżony, którego zagwożdżono; z-a głowa = człowiek niepojętny, tępy i głupi.

 Zagzić, zacząć gzić kogo, załechtać; przen., zachęcić, zapalić, pobudzić, podniecić, podburzyć.

 Zahacz, skorupiak jawnodychawkowy, podbrzuszny, ściśniony.

 Zahaczać, dok. Zahaczyć; zaczepiać, zawieszać na haku; zaczepiać, zachwycać hakiem; przen. zatrzymywać, porywać kogo; zasadzać coś tak, że trudno wydobyć; przen., robić trudność, którą ciężko usunąć; zawadzać, zaczepiać o co; z. majątek = zadłużać, obdłużać; z. ś., zaczepiać ś., zawieszać ś., zawisać na haku; zatrzymywać ś. i nie móc dalej ruszyć, napotykać trudność na swej drodze, natrafiać na przeszkody.

 Zahaczyć — p. nied. Zahaczać.

 Zahaftować, pokryć haftem; z. ś., być zahaftowanym.

 Zahakować, zacząć hakować, zaradlić.

 Zahalzować, zapiąć liną (u flisaków).