Zabróżdżać, dok. Zabróździć; robić brózdy na czym, bróździć.
Zabrudzać (się), dok. Zabrudzić (ś.); zanieczyszczać (ś.) brudem, smolić (ś.), walać (ś.), brudzić (ś.); zaćmiewać (ś.), zachmurzać (ś.); zarażać (ś.), zaplugawiać (ś.).
Zabrudzić, Zabrukać — p. Zabrudzać.
Zabrukać — p. Zabrudzić.
Zabrukować, pokryć brukiem, wybrukować: z. ulicę, podwórze.
Zabrunatnić, zafarbować brunatno, powlec brunatną barwą; z. ś., nabywać barwy brunatnej.
Zabrunatnieć — p. Zabrunatnić ś.
Zabryzgać (się), dok. Zabryzgnąć (ś.); bryzgając zabrudzić (ś.), opryskać (ś.) błotem, zabłocić (ś.); zaszargać (ś.), uświechtać (ś.).
Zabrząkać, Zabrząknąć, zacząć brząkać, uderzyć w co, aby wywołać brzęk.
Zabrzechtać, Zabrzechać, zaszczekać.
Zabrzeże, Zabrzeg, miejsce za brzegiem.
Zabrzeżny, leżący na drugim brzegu.
Zabrzeżysty, mający strome brzegi.
Zabrzmieć, zacząć brzmieć, wydać brzmienie, głos, zadźwięczeć, odezwać ś., począć co wyrażać głosem, oddawać brzmieniem, dźwiękiem.
Zabrzmiewać, nabrzmiewać, puchnąć.
Zabuchać, Zabuchnąć, uderzając zagasić ogień; zabijać kogo uderzeniami, np. kija; począć buchać, wybuchać; wybuchnąć.
Zabudowa, zabudowania, budynki, budowle.
Zabudować — p. nied. Zabudowywać.
Zabudowanie, rzecz. od Zabudować; budynek, zwłaszcza gospodarski, np. stajnia, chlew, wozownia.
Zabudowywać, dok. Zabudować; pokrywać, zajmować jakie miejsce zabudowaniami, zastawiać budynkami, zasłaniać co zabudowaniem; z. kogo, co, zaopatrywać w potrzebne budynki; z. ś., wzmagać ś. w budynki, zapełniać ś. budynkami; dużo budować.
Zabujać, zacząć bujać, wzrastać bujnie; zakołysać, zachwiać; z. ś., bujając posunąć ś. do pewnego kresu, zapędzić ś., zapuścić ś., zakołysać ś., zachwiać ś.
Zabundiuczyć się, rozsrożyć ś., rozsierdzić ś.
Zaburczeć, zacząć burczeć, warczeć, odezwać ś. burcząc, mrucząc.
Zaburdać się, zacząć ś. guzdrać.
Zaburknąć, odezwać ś. burkliwie, oburknąć ś.
Zaburzać, dok. Zaburzyć; wzniecać burzę; przen., budzić niepokój, wichrzyć, mącić, warcholić; z. = kraj, wzniecać zamieszki, zaburzenia; z. ś., mieć ś. na burzę, stawać ś. wzburzonym.
Zaburzenie, zamieszanie, nieporządek, hałas, zgiełk; zamieszka, bunt, rewolucja, wojna domowa; w chem., rozkład, powstający w jakim płynie z wydzielaniem ś. gazów.
Zaburzliwy, łatwy do zaburzenia, burzliwy, niespokojny, niezrównoważony; skłonny do rozterek.
Zaburzyć — p. nied. Zaburzać.
Zabużański, położony a. mieszkający za rzeką Bugiem, pochodzący z za Buga.
Zabystrzyć, uczynić bystrym, zaostrzyć.
Zabytek, przedmiot, pozostały z dawnych czasów, z epoki minionej, dawne budowle pamiątkowe, pamiątka.
Zabzdurzyć, zacząć bzdurzyć, gadać głupstwa, zagadać kogo a. co głupstwami; z. ś., zapędzić ś.
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/464
Ta strona została przepisana.
