Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/454

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.


Wzwarcie, wzbicie do góry, wzburzenie.

Wzwarzać, dok. Wzwarzyć; sprawiać, że coś, warząc ś., będzie ś. podnosić do góry.

Wzwaśniać się, dok. Wzwaśnić ś.; unosić ś. w waśni, kłócić ś.

Wzwiaćp. nied. Wzwiewać.

Wzwiady (-ów), zwiady, wywiady, rekonesans.

Wzwićp. nied. Wzwijać.

Wzwiedzać, dok. Wzwiedzieć; dowiadywać ś, o czym, starać ś. dociec czego, podpatrywać co.

Wzwierać, dok. Wezwrzeć; o płynach: zaczynać burzyć ś. pod wpływem ognia; wznosić, podnosić, wzbijać ku górze.

Wzwieśćp. nied. Wzwodzić.

Wzwiewać, dok. Wzwiać; wiejąc, podnosić ku górze.

Wzwijać, dok. Wzwinąć, Wzwić; nawijać co na powierzchnię czego.

Wzwinąćp. nied. Wzwijać.

Wzwlecp. nied. Wzwlekać.

Wzwlekać, dok. Wzwlec; wlec, wciągać do góry.

Wzwodni, wzwodowy, odnoszący ś. do wzwodu: most w. = most zwodzony.

Wzwodzić, dok. Wzwieść; wieść, prowadzić ku górze; wprowadzać z dołu; podnosić, dźwigać do góry wznosić jaki budynek; w. ś., prowadzić ś. nawzajem ku górze; dźwigać ś. w górę, powstawać.

Wzwód, wzwodzenie, wzwiedzenie; most zwodzony.

Wzwyczajać (się), dok. Wzwyczaić (ś.); przyzwyczajać (ś.), wprawiać (ś.) w zwyczaj; wprowadzać (ś.).

Wzwyż, przysł., na wysokość, od dołu do góry, od podstawy do wierzchu; w kierunku ku górze.

Wzwyższać, dok. Wzwyższyć;, wywyższać.

Wzywać, dok. Wezwać; przywoływać, przyzywać; zachęcać, namawiać, nakłaniać, skłaniać; błagać, zaklinać kogo, aby co uczynił; wołać, krzyczeć; w. kogo na pomoc = prosić o pomoc; w. kogo na świadectwo = prosić go, aby zaświadczył prawdę czego.

Wżarzyć (się), wzniecić (ś.), rozpalić (ś.).

Wżąć sięp. nied. Wżynać ś.p. Wżymać.

Wżdy, przysł., przecie, przecież, jednak, jednakże, atoli; przynajmniej, choćby; w. a. w. kiedy = nakoniec, nareszcie, przecie; tylko, jedynie, pod tym tylko warunkiem: w. więc = tedy; a zatem, jużci; zgoła, wogóle, ze wszystkim.

Wżecp. nied. Wżegać.

Wżegać, dok. Wżec, Wżegnąć; wpajać.

Wżerać się, dok. Wezrzeć ś., Weżrzeć ś.; wgryzać ś., wjadać ś., wgłębiać ś.

Wżymać, dok. Wżąć; żmąc, wgniatać, wciskać; wygniatając, wpuszczać.

Wżynać się, dok. Wżąć ś.; żnąc, zapuszczać ś. w co, szczególnie zaś, żnąc swoje, zajmować część cudzego.






X


X, głoska alfabetu greckiego, przyjęta przez alfabet łaciński, za jego pośrednictwem dostała śię do polskiego, dawniej często u nas używana, w imionach własnych zwłaszcza, np. Xawery, Xantypa, Xerxes, Xenofont, Alexander, i w pospolitych przyswojonych z łaciny i z greckiego, np. exemplarz, examen, a także w skróceniach,