Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/426

 Wyszamerować, otoczyć szamerunkiem, ozdobić; obmówić kogo, oczernić, nagadać co o kim.

 Wyszamotać, szamotaniem zmordować; szamocąc ś., wyrwać, wydrzeć z rąk czyich.

 Wyszargać, uszargać, ubłocić, uwalać całkowicie; w. ś., zawalać ś., prowadzić życie niemoralne, rozpustne.

 Wyszarpać — p. nied. Wyszarpywać; w. kogo = zmęczyć go, zmordować, szarpiąc ś. z nim.

 Wyszarpnąć — p. nied. Wyszarpywać.

 Wyszarpywać, dok. Wyszarpać, Wyszarpnąć; szarpiąc, targając wyrywać; w. ś., wyrywać ś., targać ś., mocować ś., bić ś. z kim.

 Wyszarzać, szarzaniem wytrzeć, zużyć; w. ś., wytrzeć ś., zrobić ś. szarym, zużytym; ocierając ś. o ludzi niemoralnych, łotrów i t. p., zbrudzić ś. moralnie.

 Wyszastać — p. nied. Wyszastywać.

 Wyszastywać, dok. Wyszastać; wydawać nadmiernie pieniądze, mienie, zużywać nieoględnie, rozrzucać; wypędzać hałaśliwie; w. ś. z czego, tracić, wydawać co w nadmiernej ilości; tracić zdrowie, wycieńczać ś., włóczyć ś. po świecie.

 Wyszczebiotać, szczebiotaniem wyrazić, wyświergotać, wypaplać.

 Wyszczególniać, dok. Wyszczególnić; wykładać, wyjaśniać, wyłuszczać, wymieniając, wyliczając wszystkie szczegóły po porządku; wydzielać ś., wyróżniać ś., odznaczać ś. czym, stawać ś. szczególnym.

 Wyszczekać — p. nied. Wyszczekiwać; w. ś., naszczekać ś. do woli.

 Wyszczekaniec, człowiek, umiejący ś. dobrze wysłowić, wymowny, zwłaszcza kłócąc ś., dysputując z kim.

 Wyszczekany, imiesł. od Wyszczekać; wyrażony szczekaniem; umiejący dużo gadać, zwłaszcza złośliwie, wygadany, wymowny.

 Wyszczekiwać, dok. Wyszczekać; wyrażać szczekaniem; szczekaniem wyganiać, wypędzać; szczekając, jak pies, wygadywać, wypowiadać, wykrzykiwać; obgadywać kogo, obmawiać; szczekaniem wymuszać.

 Wyszczepać — p. nied. Wyszczepywać.

 Wyszczepywać, dok. Wyszczepać; za pomocą odszczepywania wyjmować co z czego.

 Wyszczerba, szczerba, zrobiona w czym; przen., szkoda, strata.

 Wyszczerbiać, dok. Wyszczerbić; robić szczerbę w czym przez wyłamanie, odłamanie cząstki a. cząstek u brzegu; w. ś., dostawać szczerb.

 Wyszczerzać, dok. Wyszczerzyć; wysuwać, wytykać na zewnątrz, ukazywać z ukrycia: w. zęby = ukazywać je, otwierając usta przen., śmiać ś., uśmiechać ś. zalotnie; w. oczy = wytrzeszczać je; w. ś., wysuwać ś., wytykając ś., ukazywać ś. na zewnątrz czego.

 Wyszczuć — p. nied. Wyszczuwać.

 Wyszczupka, roślina z rodziny krzyżowych.

 Wyszczuplać, czynić zupełnie szczupłym, ujmować, zmniejszać.

 Wyszczuwać, dok. Wyszczuć; szczując psami, wystraszać, wypędzać, wyganiać.

 Wyszczykać, Wyszczyknąć, szczykając, chwytając palcami, dziobem i t. p. jedno po drugim, powyrywać, pozrywać; szczykając, wydostać, wydobyć.

 Wyszczykiwać — p. dok. Wyszczykać.

 Wyszczyniać, dok. Wyszczynić; wychylać, wysadzać, wysuwać, wytykać z pod czego.