Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/39

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

lająca stronę oświeconą ziemi od ciemnej, przechodząca przez środek ziemi i słońca; otwór w kopalni, którędy przenika światło.

Świetlny, odnoszący ś. do światła, właściwy światłu, jasny.

Świetnica, owad z rzędu dwuskrzydłych, płaskawych — p. Świetlica.

Świetnićp. uświetniać.

Świetnie, przysł., znakomicie, wybornie, pysznie, przepysznie, okazale, wspaniale, wyróżniająco; mieć ś. ś. = być zdrowym, bogatym, mieć znaczne dochody.

Świetnieć, jaśnieć, błyszczeć, świecić ś.; być świetnym, pysznym, wyróżniać ś.; stawać ś. coraz świetniejszym.

Świetnik, roślina z rodziny trędownikowatych (f.).

Świetnogorzki, świetny, ale gorzki zarazem.

Świetnogrzywy, mający piękną grzywę.

Świetnolity, bardzo świetny.

Świetność, blask, jasność; przepych, okazałość, wspaniałość.

Świetnozielony, odznaczający ś. świetną barwą zieloną.

Świetnozłoty, świecący od złota.

Świetny, błyszczący, świecący, promieniejący, jasny; pyszny, okazały, wspaniały, przepyszny; wyborny, znakomity, doskonały, wyśmienity; bardzo ważny, godny uwagi; ś-e stanowiske = wysokie, znakomite, przynoszące zaszczyty i dochody.

Świeżeć, stawać ś. świeżym, odświeżać ś., odnawiać ś.

Świeżo, przysł., niedawno, dopiero co, w ostatniej chwili; zdrowo; rumiano; chłodnawo.

Świeżobarwy, Świeżobarwny, mający świeże barwy.

Świeżopamiętny, będący jeszcze w świeżej pamięci ludzkiej, niedawny.

Świeżość, charakter tego, co jest świeże; temperatura bardziej chłodna, niż ciepła, powietrze przyjemne, orzeźwiające; blask, świetność tego, co jest nowe, młode: ś. barw, ś. kwiatów; nowość, niezwykłość, oryginalność, świetność: ś. stylu, ś. wyobraźni w jakim utworze; przymiot tego, co jest nowe, niebywałe, dotąd.

Świeżusieńki, Świeżutki, Świeżuchny, Świeżuteńki, zupełnie świeży.

Świeży, niedawny, niedawno zrobiony; ś. chleb = niedawno upieczony, nie czerstwy; ś. woda = prosto ze studni, ze źródła, nie ciepła, zimna; ś. masło = nie solone; ś-e jajka, ś-e mięso = nie zepsute; mający w sobie blask, urok młodości, nowości, niezwiędły, niezblakły, nie nadpsuty wiekiem; chłodnawy, przyjemny, orzeźwiający: ś. poranek; nowy, niedawny, dopiero co zrobiony: ś-a suknia; ś. wygląd = zdrowy, młody; świetny, oryginalny, nie naśladowany, niezwykły, niepospolity: ś. styl; rzeźki, rzeźwy, nieutrudzony: ś-e posiłki, ś-e siły = nowe, jeszcze niezmęczone.

Świeżyzna, świeży prowiant, zwłaszcza, mięso, jarzyny.

Święcica, święta niewiasta; dewotka, bigotka.

Święciciel, człowiek, który święci, poświęca.

Święcić, świętym czynić, poświęcać, nadawać cechę świętości przez wyrzeczenie ustanowionych przez Kościół błogosławieństw i wykonanie pewnych czynności rytualnych: ś. wodę, olej, wino, chleb, kościół, zastawę wielkanocną, tak zw. święcone i t. p.; wyświęcać: ś. na kapłana, biskupa; wspominać z bło-