ś. do świata; nio duchowny, nie zakonny, nie klasztorny: ś. żywot; człowiek ś. = nie ksiądz i nie zakonnik.
Świeckość, stan osoby, żyjącej w świecie, światowość; stan kapłana świeckiego, nie zakonnika.
Świecogas, człowiek, który gasi w kościele świece, gasiświeczka.
Świeconośca, ten, który nosi świecę; człowiek, który ma nadzór nad świecami, nad latarniami, latarnik.
Świeconośny, noszący świece, światło, wydający światło.
Świecoradło, szczypce do ucierania knota u dawnych świec łojowych.
Świecozapalacz, człowiek, który zapala świece w kościele, zakrjrstjan.
Świecywać, świecić od czasu do czasu.
Świeczka, mała świeca; oczy jak ś-ki = błyszczą ś.; ś-i mu w oczach stanęły od uderzenia = doznał wrażenia świetlnego skutkiem podrażnienia nerwu wzrokowego; ś-i w nosie = śluz spływający, nie obtarty; i Panu Bogu ś-ę, i djabłu ogarek = chciałby wszystkim dogodzić; ni Panu Bogu ś-i, ni djabłu ożoga = nikomu nie, pożyteczny.
Świeczkowy, odnoszący ś. do świeczki, właściwy świeczce; odbywający ś., dziejący ś. przy świecach; rzecz., dawny taniec polski
Świecznica, zwierzę jamochłonne z gromady pławnic (fig.).
Świecznik, lichtarz o kilku a. więcej świecach, kandelabr, pająk; przen., wysokie, odpowiedzialne stanowisko: być, stać na ś-u = być luminarzem, człowiekiem wielkiej zasługi; latarnik.
Świeczny, odnoszący ś. do świecy, do świec.
Świegot, głos świegocący ptaków, człowiek wielomówny, gadatliwy, gaduła, pleciuga, świegotarz, świegotnik, świegotka; ptak świegocący.
Świegotać, o ptakach: wydawać głos im właściwy, świergotać; szczebiotać; mówić wiele, gadać, pleść; wróble o tym na dachu ś-ą = wszyscy o tym już dobrze wiedzą.
Świegotanie, świegot.
Świegotka — p. Świegot; kobieta dużo mówiąca, papląca, gadatliwa.
Świegotliwość, własność wydawania świegotu, szczebiotliwość; gadatliwość, wielomówność, plotkarstwo.
Świegotliwy, o ptakach: wciąż świegocący; przen., ciągle coś gadający, wielomówny, gadatliwy.
Świekier, ojciec męża a. ojciec żony, teść.
Świekra, matka męża matka żony.
Świektać, świegotać.
Świercz, armata małego kalibru — p. Świerszcz.
Świerczałka — p. Skartabellus.
Świerczek, Świerczyk, mały, młody świerszcz.
Świerczyć, świerszczeć.
Świerczyna, drzewo świerkowe; las, złożony z drzew świerkowych.
Świerczyniak, motyl miernikowiec z rodziny drzewiniaków.
Świergolić — p. Świergotać.
Świergot — p. Świegot; głos wielu ptaków, ćwierk, ćwierkanie.
Świergotać — p. Świegotać; ćwierkać.
Świergotek, ptak śpiewający zębodzioby z rodziny skowronków (fig.).
Świergotliwy, Świergotny, wydający świergot.
