Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/369

dodatni, niezgodnie z rzeczywistością.

 Wyikrzać, dok. Wyikrzyć; pozbawiać ikry; wycieńczać co do sił, co do majątku; w. ś., o rybach: odbywać ikrzenie ś.

 Wyimek, wyjątek, wyciąg, ułamek, wyjęty z większej całości, np. z dzieła jakiego.

 Wyiskać (się), oczyścić (ś.) z robactwa pasorzytnego; przen., wyzwolić (ś.), wydobyć (ś.), wydostać (ś.) z tarapatów.

 Wyiskrzać, dok. Wyiskrzyć; osypywać iskrami a. czymś podobnym do iskier, rozświecać iskrami, błyskami; przen., wyzuwać ze świetności, pozbawiać siły, mienia i t. p., wyzuwać ś. z czego; okrywać się wydobywającemi się z głębi iskrami; wyrzucać z siebie części w iskrach; wyniszczać ś. przez wyrzucanie iskier.

 Wyiskrzyć — p. nied. Wyiskrzać.

 Wyistoczyć, wyrazić wewnętrzną istotę czego; wypełnić, uskutecznić, urzeczywistnić; w. ś., wyrazić w czym wewnętrzną swą istotę; urzeczywistnić ś., spełnić ś.

 Wyiścić — p. Wyistoczyć.

 Wyjadacz, człowiek, który dużo je, który co wyjada; darmozjad, pasibrzuch, pieczeniarz; człowiek, doświadczony w różnych wypadkach, wyga, ćwik.

 Wyjadać, dok. Wyjeść; wszystko zjadać, jedząc wypróżniać, opróżniać; robić w czym dziurę, przedziurawiać, przegryzać; w. kogo skąd = dogryzaniem, docinkami zmuszać do usunięcia ś., do wyjścia skąd; intrygami rugować kogo skąd; w. ś., wygryzać ś., wzajemnie wyniszczać się do ostatka.

 Wyjadki (-ów), pasza, nie wyjedzona przez bydło a. owce.

 Wyjaławiać, dok. Wyjałowić; czynić jałowym, bezpłodnym, nieurodzajnym; wyniszczać, pustoszyć; oczyszczać z bakterji chorobotwórczych za pomocą wysokiej temperatury, sterylizować; w. ś., być wyjaławianym.

 Wyjaławianie, rzecz. od Wyjaławiać; niszczenie bakterji chorobotwórczych i ich zarodników, grożących zakażeniem w pokarmach, napojach, przyrządach, naczyniach i t. p., za pomocą poddania ich działaniu wysokiej temperatury, sterylizacja.

 Wyjałowić — p. nied. Wyjaławiać.

 Wyjarzmiać, dok. Wyjarzmić; wyzwalać, uwalniać z jarzma, zdejmować jarzmo; w. ś., uwalniać ś. z jarzma, oswobadzać się.

 Wyjaśniacz, Wyjaśniciel, człowiek, który co wyjaśnia, wykłada.

 Wyjaśniać, dok. Wyjaśnić; czynić jasnym, wyprowadzać na jaśnię, wyświecać; coś niezrozumiałego objaśniać, tłumaczyć, wykładać jasno; w. czoło = przestawać ś. smucić, marszczyć czoło w smutku, rozweselać ś.; w. ś., być wyjaśnianym, wyświecać ś.; wydobywać ś. z ciemności; przen., stawać ś. zrozumiałym, tłumaczyć ś., wykrywać ś.; w-a ś., o niebie: robi ś. piękniejsza pogoda, rozchodzą ś. chmury, wypogadza ś.

 Wyjaśniciel — p. Wyjaśniacz.

 Wyjaśnieć, stać ś. jasnym a. jaśniejszym, wyjaśnić się.

 Wyjaśnienie, rzecz. od Wyjaśnić; objaśnienie, wyjaśniające jaką rzecz niezrozumiałą, trudną albo zawiłą; szczegóły, dowody wyjaśniające; objaśnienie, wytłumaczenie, komentarz.

 Wyjawiać, dok. Wyjawić; wyprowadzać na jaw coś tajnego, wykrywać coś skrytego, wydawać tajemnicę; w. myśl swoją = wyrażać ją za pomocą mowy, objawiać w słowach, wypowiadać, wygłaszać; w. być wyjawianym, wykrywanym, wychodzić na jaw, wydobywać ś. z ukrycia, wykry-