Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/348

wy, kamieni; przen., gwałtowny objaw namiętności: w. gniewu, miłości, oburzenia; w. rewolucji.

 Wybuchać, dok. Wybuchnąć; buchać, gwałtownie uderzać, bić mocno, gwałtownie w górę a. w różne strony; przen., objawiać ś. gwałtownie i nagle: gniew w-a, bunt, rewolucja w-a; w. z czym = objawiać co gwałtownie, wyrażać w sposób namiętny; z małej iskierki wielki pożar wybuchnął = drobna przyczyna spowodowała znaczne skutki.

 Wybuchać, wybić, wygrzmocić, wyłomotać; wyrzucić z wnętrza wielką masę, nagle i z hałasem; wypić, zjeść żarłocznie, z chciwością.

 Wybuchnąć — p. nied. Wybuchać.

 Wybudować, zbudować, wznieść, wystawić jaką budowlę; przen., ułożyć, uplanować co w myśli; w. ś., zostać zbudowanym.

 Wybuj, wybujanie, wzrost bujny.

 Wybujać, wyróść bujnie, gęsto, wysoko, szeroko; bujając wzbić ś., wznieść ś. wysoko, wylecić w górę na skrzydłach.

 Wybujałość, cecha tego, co jest wybujałe.

 Wybujały, który wybujał, wyrośnięty a. rozrośnięty, który wyrósł nad miarę; który wzniósł ś. a. unosi ś. wysoko; który wzniósł ś. nad zwykły poziom, nad przeciętną miarę; umysł w. = niepospolity, przesadny; fantazja w-a = nadmiernie rozkołysana.

 Wyburczeć, wyłajać, sfukać, zwymyślać.

 Wyburdać się, wygramolić ś., wyguzdrać ś.

 Wyburzyć, wszystko zburzyć, nic nie zostawiając; w. ś., przestać ś. burzyć; nagniewać ś. do syta.

 Wybuzować, wyłajać, sfukać, zbesztać; w. w piecu = wypalić dużo drzewa a. węgla.

 Wybyć, zostać gdzie przez czas jakiś, wytrwać przy jakiejś pracy, jakimś zajęciu, przebyć gdzie aż do końca.

 Wybywać, ubywać, zmniejszać ś. — p. dok. Wybyć.

 Wybzdurzać, dok. Wybzdurzyć; bzdurząc, wyłudzać, wyzyskiwać co od kogo.

 Wybzdurzyć — p. nied. Wybzdurzać; w. ś., nagadać ś. bzdurstw dowoli.

 Wycackać, Wyceckać, zrobić co z niezmierną starannością, pieszcząc ś., jak z cackiem, wypieścić, wychuchać; w. kogo, wychować na niewieściucha.

 Wycadzić, wycedzić.

 Wycałować, ucałować wszystkich kolejno; ucałować kogo wielokrotnie; w. ś., ucałować ś. nawzajem, wielokrotnie, serdecznie.

 Wycedzić, cedząc odłączyć części płynne od stałych; cedząc wylać wszystko; cedząc słówka, mówiąc powoli, wypowiedzieć wszystko; otrzymać przez cedzenie; słówka z niej nie w-dzisz = nie zmusisz jej, by cokolwiek powiedziała.

 Wycelować, celując wymierzyć, wyrychtować co przeciw czemu; dobrać kawałki tkaniny, futra, ażeby do siebie pasowały, żeby tworzyły całość.

 Wycembrować, wyłożyć cembrowaniem, ocembrować.

 Wychadzać, wychodzić często, ponawiać wychodzenie.

 Wycharkać, Wycharknąć, Wycharchać, Wycharchnąć — p. nied. Wycharkiwać.

 Wycharkiwać, Wycharchiwać, dok. Wycharkać, Wycharknąć, Wycharchać, Wycharchnąć; charcząc wyrzucać z siebie flegmę razem ze śliną, wypluwać.

 Wycharknąć — p. nied. Wycharkiwać.

 Wycharsnąć, wynędznieć, zmizernieć, wyschnąć jak szczapa.