Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/343

w środek czego; wprowadzać do wnętrza; w. na co, wprowadzać kogo na wierzch czego, wieść na górę; przen., przynęcać, przywabiać jaką pokusą, namawiać kusząc do czego złego: nie wwódź nas na pokuszenie = nie pozwól nam ulegać pokusom; w. kogo w błąd = być przyczyną jego błędu, omyłki; w. kogo w kłopot = sprawiać komu kłopot; przen., wprowadzać, upowszechniać, czynić zwyczajnym; wpisywać, wciągać akt jaki do ksiąg prawnych; wprowadzać kogo w prawne posiadanie majętności; w. ś., wprowadzać ś. nawzajem; obejmować prawne posiadanie majątku.

 Wwozić, dok. Wwieźć; wioząc wprowadzać, wieść wewnątrz, w głąb czego, np. do jakiego kraju itp.

 Wwóz, przywóz z zagranicy, import.

 Wy, lm. od zaimka osobowego drugiej osoby: Ty; w. mówi ś. poufałej zamiast pan.

 Wy—, jako przybranka, oznacza: 1) ruch w kierunku od wewnątrz, na zewnątrz, np. wychodzić, wyjeżdżać, wyrzucać; 2) od dołu ku górze, np. wypływać, wyrastać, wywyższać; 3) czynność, skierowaną ku całej powierzchni zewnętrznej przedmiotu, np. wybrukować, wylepić, wyłożyć; 4) skutek, otrzymany tylko dzięki staraniom usilnym, np. wybłagać, wymodlić, wystarać ś.; 5) czynność, stosowaną do wszystkich osób a. przedmiotów kolejno, np. wymordować, wygubić, wytracić; 6) zupełne nasycenie ś. czynnością, np. wytańczyć ś., wyspać ś.; wywczasować ś.; 7) czynność dokonaną, np. wykonać, wybudować, wyrysować.

 Wyanszlagować, zrobić anszlag, kosztorys.

 Wybaczać, dok. Wybaczyć; zjeżdżać, schodzić z drogi, zbaczać; przen., odstępować od głównej myśli do ubocznej; przen., odpuszczać komu winę, przebaczać, puszczać w niepamięć przewinienie, uwalniać od kary, przestawać gniewać ś.; proszę mi wybaczyć = przepraszam.

 Wybad, wybadywanie, indagacja, śledztwo.

 Wybadać — p. nied. Wybadywać.

 Wybadywać, dok. Wybadać; dowiadywać ś. pilnie, dociekać, dochodzić czego, zagłębiać ś. w co; w. kogo, wypytywać go, ściągać z niego zeznanie; badając kogo, wywiadywać ś. o czym; w. ś., wypytywać ś., wywiadywać ś. drogą badań.

 Wybajać (się) wygadać (ś.), wypaplać (ś.).

 Wybatogować, Wybatożyć, osmagać, oćwiczyć batem, batogiem.

 Wybawca p. Wybawiciel.

 Wybawiać, dok. Wybawić; wyzwalać, wyswobadzać, ocalać, ratować; w. ś., wyzwalać ś., ratować ś., ocalać ś.

 Wybawiciel, Wybawca, ten, kto kogo wybawia od czego a. z czego, oswobodziciel, zbawca, zbawiciel.

 Wybawicielka, forma żeńska od Wybawiciel.

 Wybawić — p. nied. Wybawiać.

 Wybąkać, Wybąknąć, bąkając, mówią niewyraźnie słówko po słówku, wypowiedzieć, wyrazić co; przeczytać co bąkając.

 Wybeczeć, Wybeknąć, wyrazić bekiem a. głosem beczącym; w. ś., wypłakać ś. dowoli.

 Wybełkotać, bełkocąc, mówiąc niewyraźnie, wypowiedzieć.

 Wybesztać, wyłajać, sfukać, zwymyślać.

 Wybębniać, dok. Wybębnić; wygrywać co na bębnie; ogłaszać co za pomocą bębnienia; przen., wygrywać co na innym instrumen-