Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/341

 Wtrącać, dok. Wtrącić; potrącając wpychać, wrzucać; przen., gwałtem, przemocą osadzać, umieszczać kogo gdzie, wpychać siłą: w. do więzienia, do klasztoru; przen., przytaczać, wprowadzać jakąś myśl uboczną do rozmowy, do tekstu pisanego, dodawać wśród rozmowy swoje uwagi, słowa, napomykać; w. kogo na co, narzucać przemocą, wprowadzać gwałtem, np. na jaki urząd, na jakie stanowisko; w. kogo do grobu = przyprawiać o śmierć, skracać mu życie; w. ś., w co, do czego = być wtrącanym; przen., mieszać ś., wdawać ś. w co, narzucać ś. ze swoją osobą, ze swoim zdaniem, ze swojemi uwagami, wścibiać ś.; w. ś. na co, gwałtem wdzierać ś., narzucać ś., np. na jakie stanowisko.

 Wtręszeń — p. Wtręt.

 Wtręt, człowiek, gwałtem wdzierający ś. na jakie stanowisko, na jaki urząd, wdzierca, uzurpator; człowiek, wtrącający się w nie swoje rzeczy, intruz, importun; późniejszy dodatek w rękopisie, wtrącenie, interpolacja.

 Wtrętnica, kobieta, wtrącająca ś. do czego, w co, mieszająca ś. w cudze sprawy.

 Wtrętny, wtrącający ś., narzucający ś.; zaczepny, wstępny: w. bój.

 Wtroczyć — p. nied. Wtraczać.

 Wtryskiwać, dok. Wtrysnąć; wpuszczać za pomocą tryskania, strzykania, wstrzykiwać.

 Wtrysnąć — p. nied. Wtryskać.

 Wtrząsać, dok. Wtrząsnąć, Wtrząść; trzęsąc wpuszczać; w. ś., trzęsąc ś., wpadać wewnątrz.

 Wtrząsnąć — p. nied. Wtrząsać.

 Wtulać, dok. Wtulić; tuląc co do czego, wciskać, wtłaczać, wpychać, wkładać: w. głowę w poduszkę.

 Wtulić — p. nied. Wtulać.

 Wtykać, dok. Wetkać, Wetknąć w co; pchając, tkając, zagłębiać co w czym, wpychać, wsadzać, wbijać; w. na co, pchając, osadzać co na wierzchu czego, nasadzać, natykać; robiąc osnowę, wplatać co w osnowę; w. co komu w rękę = wkładać, dawać datek, łapówkę; nie w-aj nosa do cudzego trzosa = nie mieszaj ś. w nie swoje rzeczy, nie bądź ciekawy; w. kogo do więzienia = wtrącać, wsadzać.

 Wtykalny, dający się wetknąć; służący do wtykania.

 Wtym, Wtem, przysł., nagle, odrazu, niespodzianie, znienacka, naraz.

 Wual, Wualka — p. Woal, Woalka.

 Wuczać, dok. Wuczyć; przyuczać kogo do czego, wprawiać, wkładać w co, wdrażać do czego; w. ś., wciągać ś., wprawiać ś, wkładać ś. w co, przyuczać ś. do czego.

 Wuj, brat matki; w. stary = brat babki.

 Wujaszek, Wujek, Wujcio, Wujciunio, zdr. i pieszcz. od Wuj.

 Wujeczny, dotyczący wuja, stanowiący własność wuja, wujowski; krewny po matce: brat w. = syn wuja; siostra w-a = córka wuja.

 Wujek, owad z rzędu dwuskrzydłych, łownych — p. Wujaszek.

 Wujenka, Wujna, żona wuja.

 Wujna — p. Wujenka.

 Wujostwo, stanowisko wuja względem siostrzeńców, pokrewieństwo wuja z siostrzeńcami; zbior., wuj z żoną.

 Wujowski, dotyczący wuja, należący do wuja a. do wujostwa.

 Wulfenit, minerał: żółcień ołowiu.

 Wulfenja, roślina górska.

 Wulgarność, łć., własność tego, co jest wulgarne, cecha człowieka wulgarnego.

 Wulgarny, łć., gminny, pospolity, powszedni, prostacki, nizki, poziomy.