czać, przepajać wonnościami, perfumować; wąchać, odczuwać węchem; wydawać odór, śmierdzieć.
Wonieć, wydawać piękną woń, zapach, przyjemnie a. nieprzyjemnie pachnieć; woń jaką przez nos wciągać, wąchać.
Wonnica, owad z podrzędu tęgopokrywych (fig.).
Wonno, przysł., z obfitością woni, pachnąco a. śmierdząco.
Wonnodymny, wydający z siebie wonny dym.
Wonnorośle, rząd roślin jednoliściennych, krzewy trwałe, duże, właściwe krajom zwrotnikowym, o liściach wielkich i kwiatach ozdobnych, bananowe.
Wonność, właściwość tego, co jest wonne, co wydaje zapach; powonienie; w lm., w-ci, perfumy, pachnidła.
Wonny, wydający przyjemną woń, miły zapach; pachnący, woniejący.
Woń, Wonia, zapach przyjemny; w lm., maść a. płyn, wydający z siebie zapach przyjemny, perfumy, pachnidła; niemiły zapach, smród, odór, fetor; zmysł powonienia, węch.
Wończa, drzewo z rodziny oliwkowatych, rosnące w Chinach i Japonji.
Wońka, owad z rzędu dwuskrzydłych, muchowatych.
Wooda metal, spław bizmutu i kadmu, w wysokim stopniu topliwy.
Worać — p. nied. Worywać.
Woreczek, mały worek; w. do pieniędzy = sakiewka, portmonetka.
Woreczkowaty, mający kształt woreczka.
Worecznik, zwierzokrzew należący do pławów jamochłonnych o dzwonie wypukłym, woreczkowatym (fig.).
Worek, niewielki wór do przechowywania i przenoszenia materjałów sypkich a. stałych; to, co wsypano do worka, zawartość worka, ilość ciała sypkiego, mieszcząca ś. w worku; sakiewka, kaleta, kieska, trzos, mieszek do przechowywania monety metalicznej; organy ciała, mający większe lub mniejsze podobieństwo do worka: w. sercowy, w. nasienny u samców, w. u samic zwierząt workowatych, w. moczowy = pęcherz; dawna moneta u Turków, kiesa; sypać, jak w dziurawy w. = nie można nastarczyć; dziurawy w. = rozrzutnik, ciągle potrzebujący pieniędzy, nie umiejący ich utrzymać; kto nie dopatrzył wzrokiem, ten dołoży w-iem = za niedopatrzenie trzeba płacić; trzeba w-iem potrząsnąć = zrobić wydatek, opłacić ś.; kupować kota w w-ku = kupować rzecz nieznaną, nie zbadaną należycie; wyszło, wylazło szydło z w-ka = ujawniła się rzecz skrywana; panowie szlachta, w. i płachta = mówi ś. o chudopachołkach, pyszniących się swym pochodzeniem.
Worf, gałeczka, kuleczka.
Workolot — p. Pałanka.
Workoszczur — p. Wombat.
Workowate, rząd zwierząt ssących, których samice opatrzone są na brzuchu torbą, gdzie są ich sutki i gdzie swoje małe noszą, torbacze.
Workowce, gatunek porostu, rodzaj grzybów.
Workowiśnia, roślina ozdobna z rodziny psiankowatych, z rzędu trędownikowych (fig.).
Workowy, odnoszący ś. do worka.
Worowaty, mający kształt woru.
Worywać, dok. Worać; orać głębiej w rolę, przykrywając skibę
