Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/292

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

gla; w. sodowa, selterska, emska i t. d. = różne rodzaje sztucznych lub naturalnych wód mineralnych, leczniczych; w. Burowa = roztwór wodny octanu glinu, używany w lecznictwie, jako środek leczniczo chirurgiczny; w. święcona = zwyczajna woda, poświęcona z zachowaniem pewnych obrządków, używa ś. przy różnych ceremonjach i obrzędach kościelnych; w. życia = w podaniach ludowych czarodziejski płyn, powracający życie i zdrowie; w. ognista = w języku dzikich tubylców Afryki, Ameryki: wódka, alkohol; w lm., w-y, płyn maciczny, otaczający płód w żywocie matki; znikł, jak kamień w w-ę = bez śladu; trudno przeciw w-dzie płynąć = zmagać ś. ze zbyt silnemi przeciwnościami; iść, płynąć z w-ą = zdać ś. na los; na swoje koło, na swój młyn w-ę ciągnąć, obracać = starać ś. wyzyskać okoliczności na swoją korzyść; w mętnej w-dzie ryby łowić = korzystać z zamieszania dla własnego zysku; w-ę do morza wozić = robić rzecz niepotrzebną, bezcelowo ś. trudzić: w-ę warzyć, w-a będzie = o pracy bezprzedmiotowej i bezcelowej; nie godzien i w-y mu podać = nie wart nawet być mu sługą; radby go w łyżce w-y utopić = nienawidzi go bardzo; nie mało już upłynęło w-y od tej pory = dawno to już było; krew nie w. = mówi ś. o człowieku z temperamentem; pić w-y = przyjmować wodę mineralną w celach leczniczych; pojechać do wód = dla leczenia ś. wodą mineralną; pójść z w-ą = oddalić ś. dla oddania moczu; to już poszło z w-ą = minęło; pościć o chlebie i w-dzie = suszyć; wsadzać kogo do więzienia na chleb i w-ę = skazać na więzienie z surowym postem; odmówić komu chleba i w-y = wyłączyć ze społeczności ludzkiej; jechać w-ą = rzeką, po morzu, po jeziorze; prowadzić towary w-ą = przewozić statkiem wodnym; brylant, perła najpierwszej w-y = największego blasku, najcelniejszego gatunku.

Wodacz, owad z rzędu dwuskrzydłych, płaskawych.

Wodan, w chem., termin chemiczny dla oznaczenia gatunku związków, będących połączeniem wody z jakim tlenkiem zasadowym.

Wodewil, fr., sztuka dramatyczna lekkiej treści, przeplatana śpiewami; nazwa teatrzyka, w którym dają lżejsze utwory.

Wodewilista, fr., artysta, występujący w wodewilach.

Wodewilistka, fr., forma ż. od Wodewilista.

Wodewilowy, fr., odnoszący się do wodewilu.

Wodnica, żeński duch wodny wedle wierzeń słowiańskich, świtezianka, rusałka; puchlina wodna; bąbel na skórze, napełniony cieczą; pęcherzyk, napełniony płynem w jakim organie, np. wątrobie, jako oznaka choroby; choroba drzew; roślina zielna z rodziny wodnicowatych, o kwiatach, zebranych w kłosy; wrzecznik, rdestnica (fig.) — p. Wągr.

Wodnicha, rodzaj grzyba (fig.).

Wodnicowate, rodzina roślin jednoliścieniowych wodnych, wrzecznikowate.

Wodnictwo, urząd, obowiązki, zajęcie wodniczego.

Wodniczek, kropla cieczy wodnistej w komórce roślinnej, sok komórkowy.

Wodniczny, odnoszący ś. do wodnicy (puchliny wodnej).