Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/280

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Wjechaćp. nied. Wjeżdżać.

Wjeść sięp. nied. Wjadać się.

Wjezdny, dotyczący wjazdu, służący do wjeżdżania, wjazdowy; zajezdny.

Wjeżać, dok. Wjeżyć; najeżać do góry, nastroszać.

Wjeżdżać, dok. Wjechać; jadąc, dostawać ś. wewnątrz czego, przenikać do środka czego; odprawiać wjazd dokąd, do czego; robić najazd, najeżdżać, napadać; jadąc dostawać ś. na wierzch czego.

Wjeżyćp. nied. Wjeżać.

Wjo-p. Wio-.

Wjuczać, dok. Wjuczyć; kłaść juki na kogo, objuczać kogo pakunkami.

Wjun, nazwa prowincjonalna piskorza.

Wkapać, Wkapnąćp. nied. Wkapywać.

Wkapywać, dok. Wkapać, Wkapnąć; wpadać w co kroplami, umyślnie spuszczać w co krople jakiego płynu; w. ś., być zamieszanym w jaką nieprzyjemną sprawę.

Wkidać, wrzucać, kłaść.

Wklejać, dok. Wkleić; przyklejać co między co, przyklejać co wewnątrz czego, wlepiać.

Wklepaćp. nied. Wklepywać.

Wklepywać, dok. Wklepać; klepiąc co, wbijać w środek czego; w. ś., narażać ś. na biedę, na stratę, na nieprzyjemność.

Wkleszczać, dok. Wkleszczyć; zapuszczać, wpijać w co jakby kleszcze.

Wklęsać, dok. Wklęsnąć; wklęsłym ś. stawać, dostawać wklęsłości, dołków, zagłębień; wciskać ś., zaklęsać ś. w co, zapadać ś., zagłębiać ś., dostawać ś. wewnątrz czego.

Wklęsło, przysł., z wklęsłością, z zagłębieniem ś., dołowato, zapadzisto.

Wklęsłorzeźba, rzeźba wklęsła.

Wklęsłość, kształt czego, co ma brzegi wyższe, a środek niższy; zagłębienie dołowate w środku czego, zaklęsłość.

Wklęsłowklęsły, z obu stron wklęsły.

Wklęsłowypukły, mający wklęsłość z jednej a wypukłość z drugiej strony, mający wklęsłości i wypukłości.

Wklęsły, mający powierzchnię stałą a. umyślnie zrobioną w ten sposób, że środek jest niższy niż brzegi: zwierciadło w-e, szkło w-e (fig.).

Wklęsnąćp. nied. Wklęsać.

Wklęśnięcie, Wklęśnienie, zagłębienie w środku, dołkowatość, wklęsłość.

Wkład, to, co ś. wkłada; to, co jest włożone w co; suma, wnoszona na udział w jakim interesie, przedsiębiorstwie i t. p.

Wkładacz, człowiek, wkładający co w co.

Wkładać, dok. Włożyć; kłaść, umieszczać co wewnątrz czego, wsadzać, wtykać, wsuwać; kłaść, umieszczać co na wierzchu czego, kłaść co na wierzch czego, nakładać, nadziewać, wdziewać, natykać, nasadzać; w. co na kogo, polecać mu spełnienie czego, zobowiązywać go do czego, zniewalać, skłaniać go do czego, zdawać na niego co, obarczać go czym; w. kogo, co do czego, wdrażać, zaprawiać, wprawiać do czego; w. co na kogo, zwalać na niego jaką winę, oskarżać go o to, czego nie popełnił; w. ś., być kładzionym w środek albo na wierzch czego; wdrażać ś., wciągać ś., przyuczać ś., przyzwyczajać ś., wprawiać ś.; wstawiać ś., orędować za kim.

Wkładka, coś w środek włożonego, wstawionego, dodanego — p. Wkład.