Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/259

 Wielożeństwo, taki ustrój społeczny, w którym mężczyźnie wolno mieć dwie a. więcej żon, poligamja.

 Wielożon — p. Wielożeniec.

 Wielożywny, żywiący wielu, dający pożywienie wielu.

 Wielożyzny, bardzo żyzny, urodzajny; zsyłający wielką żyzność.

 Wielu, forma osobowo-męska od Wiele.

 Wieniawka, motyl z rodziny garbatek, z podrzędu prządkówek.

 Wieniec, wiązanka z kwiatów, liści a. kłosów w kształcie koła, girlanda, opasująca co, korona z kwiatów a. innych części roślin uwita; podobne koło, uwite z innych, nanizanych na nić a. uwiązanych jeden u drugiego przedmiotów: w. grzybów, cebuli itp.; koło, kupa ludzi, zebrana i ustawiona a. usadowiona w okrąg; wiecha w kształcie kręgu, jako znak; każda rzecz, mająca kształt wieńca, t. j. kręgu, koła; w. szturmowy = kiszka, oblana smołą i napełniona materją palną; w. panieński = dziewictwo; w. grochowy = odprawa, dana niemiłemu konkurentowi; w. kłosiany = symbol obfitości; w. laurowy, dębowy, oliwny = symbol chwały, zwycięstwa; w. obywatelski, obozowy, murowy, okrętowy = korona różnych kształtów, dawana w starożytnym Rzymie żołnierzom, którzy odznaczyli ś. w boju; w. cierniowy = symbol męczeństwa; w. monarszy = korona.

 Wienny — p. Wianowy.

 Wieńcierz — p. Więcierz.

 Wieńconośca, człowiek, ozdobiony wieńcem, koroną; monarcha.

 Wieńconośny, ukoronowany wieńcem chwały; monarszy.

 Wieńcowy, dotyczący wieńca, podobny do wieńca; w anat., szew w. = łączący pewne kości czaszki.

 Wieńczać sobie żonę = poślubiać ją.

 Wieńczalna żona = ślubna, prawna.

 Wieńczarka, forma ż. od Wieńczarz.

 Wieńczarz, człowiek, robiący a. sprzedający wieńce.

 Wieńczyć (się), wkładać wieniec na kogo (na siebie), ozdabiać (ś) wieńcem; koronować (ś.).

 Wieńczyny (-yn), zaręczyny, zrękowiny, zmówiny; uczta z powodu ukończenia żniwa, dożynki.

 Wieńczysty, dotyczący wieńców; służący do ich wyrobu; mający kształt wieńca.

 Wieprz, samiec świni, szczególnie trzebiony; przen., człowiek opasły, tłusty, ociężały; człowiek niechlujny, brudas.

 Wieprzak, Wieprzaczek, mały, młody wieprz.

 Wieprzarz, człowiek, doglądający wieprzów.

 Wieprzowaty, podobny z jakichkolwiek cech do wieprza.

 Wieprzowina, mięso z wieprza, świnina.

 Wieprzowy, ściągający ś. do wieprza, zrobiony z wieprza.

 Wieprzyniec, chlew na świnie; roślina z rodziny złożonych, podrodziny języczkokwiatowych.

 Wierca — p. Skartabellus.

 Wiercibisz, trzpiot, wietrznik.

 Wiercicki (-ego), człowiek żywego usposobienia, nie umiejący długo usiedzieć na miejscu, kręcicki.

 Wiercić, robić dziurę świdrem, świdrując, borując przedziurawiać, kręcąc, robić otwór, wydrążać; kręcąc, obracając co, rozcierać, rozgniatać; kręcić, poruszać, machać, obracać czym; w. piętą = być lekkoduchem, trzpiotem, nadskakiwać komu; w. ś., kręcić ś., poruszać ś., obracać ś., chwiać ś.; zmieniać wciąż miejsce, prze-