Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/248

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

nej, błękitnej, fjoletowej i lila, spektrum.

Widmowy, odnoszący ś. do widma; analiza w-a = spektralna.

Widnia, widownia, scena; w. optyczna = mały przyrząd, ułatwiający rysowanie z natury, a składający ś. z pryzmatu szklanego, osadzonego na postumencie.

Widno, tak jasno, że widzieć można; widać, widocznie; zdaje ś., prawdopodobnie, niezawodnie.

Widnokrąg, linja ograniczająca koło, której niebo pozornie styka ś. z ziemią, zjawisko to jest wynikiem kulistości ziemi, horyzont (fif.); przen., zakres pojęć człowieka, rozległość jego umysłowości.

Widnokrężny, którego można ujrzeć, widzialny na widnokręgu.

Widność, właściwość tego co jest widne, jasne, zrozumiałe.

Widny, jasny, w którym a. którego można zobaczyć, dający ś. widzieć, rozeznać; w-e pole = na którym znać ślady zwierza.

Widocz, miejsce widoczne, widok, jaw, światło dzienne.

Widocznie, przysł., tak, że można widzieć, możliwe, że... oczywiście, prawdopodobnie, niezawodnie, bez wątpienia.

Widoczność, właściwość tego, co można widzieć, dostrzegalność; właściwość tego, co jest niezaprzeczone, oczywistość.

Widoczny, jasny, dobrze oświetlony; którego można ujrzeć, widomy, widzialny, dostrzegalny; oczywisty, niezaprzeczony, nie ulegający wątpliwości.

Widok, miejsce, skąd można dobrze widzieć, przestrzeń otwarta; miejsce, gdzie można być przez wielu ludzi widzianym: stać na w-u, postawić na w-u; tajemnica nie wyszła na w. = nie została ujawniona; dzieło wyszło na w. publiczny = zostało wydrukowane; przestrzeń dostępna oku z jakiego punktu; malowidło, rysunek, fotografja, przedstawiająca jakiś krajobraz a. scenę rodzajową; postać, kształt, stan rzeczy widzianej i wrażenie, jakie rzecz ta wywołuje; zobaczenie, ujrzenie, zoczenie, dostrzeżenie, spostrzeżenie czego; cel, zamiar, zamysł, dążenie: mieć co na w-u, w czym swoje w-i.

Widokówka, karta pocztowa z widokiem, pocztówka ilustrowana.

Widokrąg, Widokresp. Widnokrąg.

Widomie, przysł., widzialnie, dostrzegalnie, jawnie.

Widomy, który widzi, nie ślepy; który widać, którego można zobaczyć, łatwy do rozpoznania, widzialny, dostrzegalny.

Widowisko, to, co ś. odbywa przed oczami widzów, przedstawienie, spektakl; wogóle to, co ś. odbywa wobec tłumnie zgromadzonych osób, wobec całego narodu a. całego świata cywilizowanego; miejsce, gdzie ś. coś odbywa, widownia, teatr, scena, teren, widziadło, zjawisko.

Widownia, miejsce, gdzie ś. coś odbywa przed oczami widzów, scena, teatr, teren; przen., w. świata, w. dziejów, w. życia publicznego = teren, miejsce, gdzie ś. coś dzieje.

Widymata, Vidimus, urzędowe poświadczenie jakiego pisma, księgi handlowej, kopji i t. p., wypis z ksiąg urzędowych, poświadczenie godności.

Widymować, łć., kłaść widymatę; zaświadczać skróconym podpisem imienia i nazwiska na dowód przepatrzenia jakiego pisma lub księgi handlowej.

Widywać, częstotl., od Widzieć.

Widz, człowiek, patrzący na co, na jaką czynność: w. w teatrze,