cy wesołość, pełen wesela, radości; wywołujący wesołość, rozweselający, sprawiający radość; okazujący radość.
Wesół — p. Wesoły.
Wesółko, Wesołuch, nazwa ludowa grajka weselnego; muzykant wędrowny w dawnej Polsce.
Wespół, przysł., razem, wraz, społem, wspólnie, pospołu, nie osobno.
Wesprzeć — p. nied. Wspierać.
Wessać — p. nied. Wsysać.
Wessanie, dokonana czynność wsysania, wchłonięcie.
Westalka, łć., kapłanka strzegąca ognia gorejącego wiecznie w świątyni Westy (f.); dziewica niepokalanej czystości; suknia kobieca, zbliżona krojem do tuniki.
Westalski, łć., odnoszący ś. do westalki, właściwy westalce; niepokalany, dziewiczy.
Westchnąć — p. nied. Wzdychać.
Westchnienie, mocne i głębokie z pewnym jękiem, odgłosem, wciągnięcie i wypuszczenie z płuc powietrza; będące także u człowieka cichym wyrazem smutku, udręczenia, pragnienia itp.
Westjarnia, łć., szatnia, garderoba, część mieszkania, przeznaczona na przechowywanie odzieży.
Westybul, łć., duża sień ozdobna, przedsionek, kurytarz.
Wesz, owad z rzędu pluskwiaków, pokrewny mszycy, pasorzytujący na ciele ludzkim; świnia = w., nazwa dawana roślinie z rodzaju Szczwołu (fig.).
Weszka, zdr. od Wesz; choroba psów i innych zwierząt, parch; w. karpiowa = niższy skorupiak z rzędu widłonogich, pasorzytujący na karpiach; w. roślina — p. Szalej — p. Pietrasznik.
Weszły, który wszedł w środek czego a. na górę.
Wet, nm., przysł. — p. Wet za wet.
Wetchnąć — p. nied. Wdychać.
Weteran, łć., wysłużony, stary żołnierz; doświadczony, zasłużony w jakimś zawodzie.
Weteranka, łć., forma żeńska od Weteran.
Weterański, łć., właściwy weteranowi, odnoszący ś. do weterana; żart., ot! ci los w! = wielki kłopot.
Weterynarja, łć., nauka o chorobach zwierząt i ich leczeniu.
Weterynarski, łć., odnoszący ś. do weterynarza.
Weterynaryjny, łć., odnoszący ś. do weterynarji: instytut w.
Weterynarz, łć., lekarz zwierząt.
Wetkać, Wetknąć — p. nied. Wtykać.
Weto, właść. Veto, łć., nie pozwalam!; prawo w-a = prawo uchylania uchwał sejmu, parlamentu i t. p.; w dawnej Polsce: prawo zrywania sejmu głosem jednego posła.
Wetować, nm., wynagradzać sobie stratę późniejszemi zyskami; mścić ś.
Wetowny, nm., mogący być powetowanym.
Wetówka, Wetunek, nm., odwetowanie, wynagrodzenie za szkody.
Wetrzeć — p. nied. Wcierać.
Wetula, koza jałówka.
Wet za wet, nm., odpłacanie pięknym za nadobne, odpłata (dobrym za dobre, złym za złe).
Wewlec — p. nied. Wewlekać.
Wewlekać, Wwlekać, Wwłóczyć, dok. Wewlec, Wwlec; wciągać co wewnątrz czego; przynosić, przyciągać, wprowadzać, sprowadzać, ściągać, powodować; w. ś., z trudnością wchodzić w co, dokąd.
Wewnątrz, przyim., do środka czego, w przestrzeń, czym ogra-
