powietrzu) pewną liczbę godzin stosownie do polecenia lekarskiego.
Weraskop, gr., aparat do fotografowania dla stereoskopu.
Weratryna, łć., alkaloid, zawarty w nasionach ciemierzycy, o własnościach trujących.
Werbalista, łć., człowiek, poprzestający na tym, że dużo rozprawia.
Werbalizm, łć., objaśnienie słowne, ustne; czcze rozprawianie.
Werbalny, łć., słowny, dosłowny, ustny.
Werbarz, nm. — p. Werbownik.
Werbel, nm., bęben wojskowy, tryl na bębnie, powstający z szybkich uderzeń kolejno obu pałeczkami.
Werbena, łć., roślina koszyczek, witułka (fig.).
Werberacja, łć., poruszenie, wstrząśnienie powietrza, skutkiem którego jest dźwięk, głos; chłosta.
Werbować, nm., namawiać, zaciągać do wojska.
Werbowniczy, nm., odnoszący ś. do werbowania, stanowiący własność werbownika, właściwy werbownikowi.
Werbownik, nm., człowiek, zajmujący ś. werbowaniem rekrutów do wojska, ajent, zaciągający żołnierzy do wojska.
Werbunek, nm., zaciąg do wojska.
Werdykt, łć., wyrok, orzeczenie sędziów przysięgłych.
Wereciarz, człowiek chodzący w werecie.
Weredyczka, łć., forma żeńska od Weredyk.
Weredyk, łć., człowiek mówiący wszystkim bez ogródki prawdę w oczy.
Werek, proste łóżko na wysokich nogach, podwyższenie z desek, na którym ś. sypia.
Weresza — p. Wereszka.
Wereszczaka, bardzo tłusta potrawa ze słoniny, kiełbas, podróbków, razem usmażonych z sosem i cebulą.
Wereszka, strzała z przy łamanym grotem, brzechwa.
Wereta, prześcieradło z grubego płótna, płachta; pokrycie głowy u wdów; płócienna odzież wieśniaka.
Wergield, nm. — p. Wargielt.
Werk, nm., wewnętrzny mechanizm zegarka.
Werkführer, nm., majster kierujący warsztatem lub fabryką.
Werkmajster, nm., gospodarz warsztatowy, dozorca.
Wermicel, Wermiszel, wł., makaron cienko pokrajany.
Wermillon, fr., piękna czerwona farba malarska.
Wermut, nm., białe, gorzkie wino, destylowane przez liście i kwiaty piołunu; takaż wódka lub likier gorzki.
Wernier — p. Nonjusz.
Werniks, fr., pokost, płyn przezroczysty, oleisty lub żywiczny, szybko schnący, służący do pokrywania przedmiotów powłoką chroniącą.
Werniksować, fr., powlekać werniksem, pokostować.
Weronika, łć., roślina Przetacznik.
Werpa, gatunek grzyba bedłkowego.
Werrotypja, łć., sztuka przenoszenia obrazów świetlnych, światłodruków na szkło.
Wersaliki, nm., w drukarstwie: duże litery początkowe.
Wersal, łć., czcionka tytułowa dużych rozmiarów, używana w dawnych i w dzisiejszych ozdobniejszych drukach na początku każdego rozdziału, inicjał.
Wersat, łć., bywalec, światowiec.
