Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/220

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Watować, nm., podkładać watę pod odzież, pod przykrycie, dla ciepła; podszywać watą.

Watra, popiół po spalonych drzewach na karczowisku; popiół z węglem po spaleniu słomy; ognisko w polu.

Watt, nazwa jednostki pracy prądu elektrycznego (736 wattów odpowiada sile jednego konia parowego).

Watykan, łc., pałac w Rzymie, będący rezydencją papieża, stolica papieska; dwór, rząd papieski.

Wawelit, rodzaj minerału, o kryształach drobnych, o postaci igieł, zebranych w sferyczne a. promieniste skupienia.

Wawrzyn, drzewo zawsze zielone z rodziny wawrzynowatych, rośnie w Europie połud. i zachodniej, gałązkami jego wieńczą poetów; liście jego, zw. bobkowe, służą za przyprawę kuchenną, laur, bobek (f.).

Wawrzynek, krzew z rodziny wawrzynkowatych, o jagodach, zawierających sok słodki, wilczełyko (fig.).

Wawrzynowate, rodzina roślin dwuliścieniowych, drzew stref gorących, pięknie ulistnionych, aromatycznych, po większej części zawsze zielonych.

Wawrzynowiśniap. Laurowiśnia.

Wawrzynowy, dotyczący wawrzynu, należący do wawrzynu, z wawrzynu zrobiony; wieniec w. = godło sławy, dawane bohaterom, zwycięzcom, ludziom, odznaczającym ś. osobliwą zasługą.

Waza, fr., naczynie głębokie o ozdobnych kształtach w rodzaju misy z wygiętemi bokami i brzegami (fig.).

Wazeczka, Wazka, fr., mała waza.

Wazelinap. Waselina.

Wazomotoryjne nerwy, łć., nerwy, powodujące rozszerzenie a. kurczenie naczyń krwionośnych; nerwy naczynioruchowe.

Wazon, fr., doniczka na kwiaty.

Wazonkowiec, fr., robak, żyjący w wazonach z kwiatami, spokrewniony z dżdżownicą.

Ważenie, rzecz, od Ważyć.

Ważka mała waga; dość duży owad prostoskrzydły, o ciele wydłużonym, dużej głowie i wielkich oczach (fig.).

Ważki, mający sporą wagę; nielekki, dość ciężki.

Ważkość, przymiot tego, co jest ważkie, ciężkie.

Ważnica, w dawnych miastach polskich budynek, w którym urzędnicy sprawdzali wagę i miarę produktów.

Ważniczy, należący do ważnika, odnoszący ś. do ważenia.

Ważnie, przysł., z wagą, z wartością, z ważnością.

Ważnik, urzędnik w dawnej Polsce, sprawdzający wagi i miary produktów.

Ważnomyślny, rozważny, rozsądny.

Ważność, ciężkość, ciężar, waga; wartość, cena; wielkie znaczenie, doniosłość; poważanie, szacunek, cześć.

Ważny, mający należytą wagę, ważący tyle, ile powinien ważyć; odnoszący ś. do wagi, stanowiący część składową wagi; mający wielkie znaczenie, taki, od którego wiele zależy, płodny w następstwa, doniosły; poważany, szanowny.