Ślizać się — p. Ślizgać ś.
Ślizawica, ślizgawica, ślizgawka.
Ślizga, ryba koścista, skrzelowata, gardłopłetwa, ślizka.
Ślizgacz, człowiek, który ś. ślizga, który łyżwuje.
Ślizgać się, posuwać ś po gładkiej powierzchni, np. po lodzie, po śniegu, dla zabawy, dla szybszego przesuwania ś. z miejsca na miejsce; iść, biegać posuwiście; poślizgnąwszy ś., przewracać ś., upadać; przen., doznawać niepowodzenia.
Ślizgawica, droga po deszczu zmarznięta, ślizka, gołoledź.
Ślizgawka, miejsce, gdzie ś. można ślizgać: ś. naturalna = zamarznięta sadzawka, staw, rzeczka; ś. sztuczna = gładko ubity plac, teren, wylany wodą, która zamarzła.
Ślizgota, cienki, ślizki lód na ziemi.
Ślizki, mający gładką powierzchnię, przez co trudno na nim utrzymać równowagę; pokryty wilgocią śluzowatą i skutkiem tego wyślizgujący ś.; przen., niepewny, ryzykowny, niebezpieczny, niestały.
Ślizko, niegładko, z niebezpieczeństwem upadnięcia, niepewnie.
Śliznąć, pokrywać ś. jakby śliną, ślizkim stawać ś.; ś. ś., ślizgać ś.; doznawać niepowodzenia.
Ślizoryb, Śliżoryb, roba koścista, skrzelowata, brzuchopłetwa, ślizowata.
Ślizowate, rodzina ryb skrzelowatych.
Ślizówka, Śliżówka, ryba koścista, skrzelowata, brzuchopłetwa, ślizowata
Śliż — p. Śliz.
Śliżoryb — p. Ślizoryb.
Śliżowate — p. Ślizowate.
Śliżówka — p. Ślizówka.
Śliżyk, Ślizyk, mały śliz; lm. potrawa, zrobiona z kluseczek gotowanych i przyprawianych z makiem roztartym i miodem.
Ślniący, lśniący, połyskujący.
Ślnić — p. Lśnić.
Śloch — p. Szloch.
Ślub, uroczyście złożona obietnica, ofiara, przyrzeczenie, przysięga: ś. czynić = dawać uroczyste przyrzeczenie; obrządek, towarzyszący zawieraniu związku małżeńskiego między dwiema osobami: ś. kościelny = pobłogosławiony przez kapłana; ś. cywilny = podpisanie kontraktu ślubnego wobec urzędnika stanu cywilnego; ś. dawać = wiązać przysięgą przed ołtarzem osoby, wstępujące w małżeństwo; ś. brać = składać przed ołtarzem przysięgę życia z sobą w małżeństwie, żenić ś.; ś-y zakonne = złożenie pewnych przyrzeczeń (ubóstwa, pokory, posłuszeństwa) przy wstępowaniu do zakonu.
Ślubić, składać ślub, przysięgać — p. Poślubić — p. Ślubować.
Ślubnie, przysł., przez ślub, drogą, ślubu.
Ślubnik, człowiek, który złożył jakiś ślub.
Ślubny, odnoszący ś. do ślubu małżeńskiego: obrządek ś., pierścionek ś.; związany ślubem małżeńskim: mąż ś-y, żona ś-a; urodzony z rodziców, połączonych związkiem małżeńskim; odnoszący ś. do ślubienia Bogu, ślubowany, ofiarowany.
Ślubodawca, udzielający ślubu małżeńskiego.
Ślubołomca, łamiący ślub, nie dotrzymujący przyrzeczenia.
Ślubołomny, łamiący ślub.
Ślubować, Bogu ślub czynić, poświęcać, ofiarowywać co Bogu; obiecywać co uroczyście, przyrzekać; brać ślub, łączyć ś. ślubem małżeńskim.
Ślubowaniec, śpiew, muzyka weselna.
