Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/194

 Uszczęśliwiać, dok. Uszczęśliwić, czynić szczęśliwym, radować, cieszyć.

 Uszczęśliwić — p. nied. Uszczęśliwiać.

 Uszczęśliwienie, uczynienie szczęśliwym; stan uszczęśliwionego; stan błogi, błogość w duszy, szczęście.

 Uszczęśliwiony, którego uszczęśliwiono; szczęśliwy, uradowany, radosny.

 Uszczknąć, Uszczyknąć — p. nied. Uszczykać.

 Uszczuć, Uszczwać, szczując dogonić i schwycić.

 Uszczuplać, dok. Uszczuplić, czynić szczuplejszym, umniejszać, zmniejszać, nadwerężać; u. ś., stawać ś. szczuplejszym, zmniejszać ś., umniejszać ś.

 Uszczwać — p. Uszczuć.

 Uszczykać, dok. Uszczknąć, Uszczyknąć; zrywać, obrywać, ująwszy lekko palcami; kłuć, kąsać; dogryzać, docinać do żywego, dokuczać żartami; u. ś. w palec = przycinać, przyskrzybiać go sobie.

 Uszczypek, ułamek, szczypta, odrobina; ujma, uszczerbek zrobiony komu; szkoda, strata; przycinek, przymówka, przygryzek.

 Uszczypliwie, przysł., z przekąsem, z przycinkiem, z szyderstwem, zjadliwie, złośliwie.

 Uszczypliwość, charakter uszczypliwy, satyryczny, szyderczość, złośliwość, kostyczność.

 Uszczypliwy, zjadliwy, kostyczny, dokuczliwy, złośliwy, szyderczy.

 Uszczypnąć, Uszczypać, szczypiąc urwać co, uszczknąć; u. kogo = szczypiąc nabawić bólu; przyciąć, dogryźć, ugryźć, drasnąć ostrym słowem, dociąć do żywego.

 Uszkadzać, dok. Uszkodzić, wyrządzać szkodę, przyprawiać o stratę, sprawiać uszczerbek; u. ś., ponosić szkodę, wyrządzać ją sobie, być poszkodowanym, pokrzywdzonym.

 Uszkaradzać, robić szkaradnym, brzydkim, psuć.

 Uszko, małe drobne ucho; ucho dziecka a. młodej kobiety; dziurka w igle przewiercona dla nawleczenia nitki; rękojeść u naczynia, za którą się je trzyma; w fort., część bastjonu, zakrywająca inną część wklęsłą; w bot., gatunek grzyba trującego.

 Uszkodzenie, szkoda zrobiona, uszczerbek, strata.

 Uszkodziciel, człowiek, wyrządzający szkodę, szkodnik.

 Uszkodzić — p. nied. Uszkadzać.

 Uszkowaty, podobny z kształtu do uszka.

 Uszlachcać, dok. Uszlachcić, nadawać szlachectwo, czynić szlachcicem, dawać indygienat, nobilitować; uszlachetniać, uzacniać; u. ś., otrzymywać szlachectwo, nobilitację; uszlachetniać ś., uzacniać ś.; żart., walać ś., morusać ś., kompromitować ś.

 Uszlachcić — p. nied. Uszlachcać.

 Uszlachetniać, dok. Uszlachetnić, czynić szlachetnym a. szlachetniejszym, dodawać godności, podnosić w przymiotach; doskonalić pod względem moralnym, doskonalić ś. moralnie; u. ś., stawać ś. szlachetniejszym, nabierać godności, pięknych przymiotów; u. drzewo = w dziczkę, w drzewo, nie dające owoców dobrych, wstawić oczko a. zraz z drzewa szlachetnego, drzewo to wydaje potem owoce takie, jak drzewo, z którego pochodzi oczko a. zraz.

 Uszłapać, udeptać, ugnieść szłapiąc; szłapiąc przebywać pewną przestrzeń.

 Uszły, ten, który uszedł, uciekł, zbiegły.

 Uszmelcować, pokryć szmelcem, emalją.