cać ś. czemu: u. nauki, sztuki piękne, literaturę; u. rzemiosło.
Uprawianie, przyrządzanie, przygotowywanie: u. gruntu = nawożenie, gnojenie; zajmowanie ś. czym.
Uprawić — p. nied. Uprawiać.
Uprawniać, dok. Uprawnić, czynić prawnym, nadawać moc prawną, uznawać, legitymować, nadawać komu prawo do czego, upoważniać; u. ś., nabierać prawa do czego, nabierać mocy pod względem prawnym; stawać ś. prawnym, być upoważnionym do czego.
Uprawny, uprawiony, nawieziony, ugnojony: grunt u.
Uprażyć, skończyć prażenie czego; prażąc podpiec; wysuszyć; naprażyć tyle czego, ile trzeba.
Uprojektować, ułożyć jaki projekt, powziąć zamiar, plan dokonania czego.
Upromienić, otoczyć promieniami, rozjaśnić, rozświecić.
Uproporcjonować, rozłożyć proporcjonalnie, ustosunkować.
Uprosić — p. nied. Upraszać, otrzymać co prośbą, uzyskać prośbami, wy błagać.
Uprostować, naprostować, wyprostować.
Uproszony, ten, którego uproszono.
Uprościć — p. nied. Upraszczać.
Uprowadzać, dok. Uprowadzić; porwawszy kogo, prowadzić go z sobą, porywać; wyprowadziwszy kogo z niebezpieczeństwa, uchodzić z nim.
Uprowiantować, zaopatrzyć w prowiant, w żywność, w rzeczy potrzebne do życia.
Uprowidować — p. Uprowiantować; zaopatrzyć w co, dostarczyć czego w ilości dostatecznej, dać wszystko, czego potrzeba.
Uprószyć, prósząc ująć czego, bardzo poprószyć, powalać jakim prochem.
Upróżniać, dok. Upróżnić; umniejszać, ujmować czego; u. ś., pozbawiać ś. czego.
Upruć, prując usunąć co, spruć część czego.
Uprząść, skończyć przędzenie czego, przędąc zrobić; naprząść pewną ilość czego, a. wszystko, co było do przędzenia; wysnuć, utworzyć, stworzyć; u. sobie co w głowie = ułożyć, uroić, ubrdać sobie; u. postawę = przybrać.
Uprzątacz, ten, co uprząta.
Uprzątać, dok. Uprzątnąć; sprzątając układać, porządkować; sprzątając zabierać, odstawiać, odkładać, unosić, usuwać.
Uprzątnąć — p. nied. Uprzątać.
Uprząż, ubiór na konia: chomonto, szory, uzda, lejce; konie w zaprzęgu; konie i bydło robocze, sprzężaj.
Uprzeć się — p. nied. Upierać ś.
Uprzeć się, ugotować ś. w zamkniętym naczyniu z niewielką ilością płynu.
Uprzedać — p. nied. Uprzedawać.
Uprzedawać, dok. Uprzedać; przedawać częściowo, część czego.
Uprzedmiotować, dok. Uprzedmiotowić; nadawać cechę przedmiotowości, objektyzować; u. ś., nabierać cechy przedmiotowości, objektyzować ś.
Uprzedni, poprzedzający, poprzedni, wcześniejszy.
Uprzednio, przysł. wprzód, przedtym, zawczasu.
Uprzedzać, dok. Uprzedzić; iść przed kim, poprzedzać go; u. kogo, przybywać dokąd przed kimś drugim, wyścigać, prześcigać go; u. czyjeś chęci, życzenia = spełniać je, nim jeszcze zostały wyjawione; u. co, zapobiegać czemu; u. kogo o czym, uwiadamiać dość wcześnie, iżby ś. miał na baczności, przestrzegać; u. kogo przeciw komu, wpajać w niego mylną nieprzyjazną opinję o nim; u. ś. o kim, o czym, nabywać
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/180
Ta strona została przepisana.