Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/177

 Uplątać (się), uwikłać (ś.), upętać (ś.), wplątać (ś.).

 Upleć, opleć wszystko, co było do opielenia, wyrwać zielsko na całej pewnej przestrzeni.

 Upleć, rzecz., uplecenie, uplot.

 Upleniać, dok. Uplenić; wypleniać częściowo, umniejszać liczbę czego, przerzedzać, przetrzebiać.

 Upleść — p. nied. Uplatać.

 Uplot, Uplotka, wieniec, wianek, girlanda; w lm., u-y, więzy, pęta, kajdany.

 Upluskać (się), uszargać (ś.), uwalać (ś.), ubłocić (ś.).

 Uplwać, opluć.

 Upłacać, dok. Upłacić; płacić częściowo ratami w pewnych terminach, spłacać powoli.

 Upładniać, Upładzać, dok. Upłodnić, Upłodzić; czynić płodnym, użyźniać; zapładniać; u. ś., być użyźnianym, stawać ś płodnym.

 Upłakać, płaczem zmęczyć, zmordować; u. ś., napłakać ś., spłakać ś., wypłakać ś.; zmęczyć ś. płaczem, pożałować.

 Upłaszczyć, zupełnie spłaszczyć.

 Upław, w lm., u-y, upływ nasienia męskiego; u kobiet: odchody miesięczne; białe u-y = choroba macicy u kobiet.

 Upławić, sprawić, że coś płynie z czego.

 Upłaz, równinka między skałami.

 Upłazek, zdr. od Upłaz.

 Upłazisto, przysł., w kształcie upłazów.

 Upłodnić — p. nied. Upładniać.

 Upłodniki (-ów), w bot., włókno boczne, wyrastające z rodni zarodnikowej ciała owocowego.

 Upłodzić — p. nied. Upładzać.

 Upłosz, człowiek, którego skąd spłoszono.

 Upłoszyć, spłoszyć, spędzić, strachem zmusić do ucieczki.

 Upłynąć p. nied. Upływać.

 Upłynność, cecha tego, co jest upłynne.

 Upłynny, prędko płynący, lecący, bieżący; przemijający szybko, krótkotrwały.

 Upływ, upływanie, upłynięcie; u. czasu = przeciąg czasu mijający a. miniony.

 Upływać, dok. Upłynąć; płynąc przebywać pewną przestrzeń, przepływać; płynąc uchodzić, wyciekać; przen., przechodzić, mijać, przemijać.

 Upochlebić, ująć pochlebstwami, przypochlebić.

 Upocić (się), zrosić (ś.) potem, spotnieć.

 Upoczywać, pokrzepiać ś. wypoczynkiem, odpoczywać.

 Upodlenie, uczynienie podłym, poniżenie, znikczemnienie, pohańbienie; stan tego, który jest upodlony; podłość, hańba; u, ś., poniżenie ś. podłe.

 Upodobać kogo, co, sobie w kim, w czym = znaleźć w kim, w czym przyjemność, rozkosz, ulubić, polubić, spodobać, pokochać, zasmakować w czym; u. ś., przypaść do smaku, stać ś. miłym, pożądanym.

 Upodobanie, spodobanie, ulubienie, pokochanie; zadowolenie, przyjemność; sposób ulubiony, czynność upodobana, chęć, życzenie, fantazja; postępować wedle swego u-a = wedle swego widzimisię.

 Upodobniać, dok. Upodobnić; czynić podobnym; u. ś., stawać ś. podobnym, być podobnym.

 Upogadzać, dok. Upogodzić; czynić pogodnym, uspokajać, wypogadzać; u. ś., uspokajać ś., wypogadzać.

 Upoić — p. nied. Upajać.

 Upoj, upojenie.

 Upojenie, odurzenie nadmiarem trunku, spicie, spojenie; odurzenie ś. przez nadużycie trunku,