Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/168

 Umierność, umiarkowanie, mierność, skromność.

 Umierny, umiarkowany, skromny, powściągliwy.

 Umierzać, dok. Umierzyć; odmierzać stosunkowo do czego, miarkować, ustosunkowywać; trafiać do celu, ugadzać w cel; wymierzać część czego.

 Umieszać, zmieszać dokładnie.

 Umieszczać, dok. Umieścić, kłaść, stawiać co w jakim miejscu, sadowić; dawać komu, czemu miejsce, lokować; u. ś., znajdować sobie miejsce, osiadać, sadowić ś., lokować się.

 Umieścić — p. nied. Umieszczać.

 Umieść — p. nied. Umiatać.

 Umiękczać, dok. Umiękczyć; czynić miękkim albo miększym, zmiękczać.

 Umiękczyć — p. nied. Umiękczać.

 Umilać, dok. Umilić; czynić miłym, wdzięcznym, sympatycznym; uprzyjemniać.

 Umilić — p. nied. Umilać.

 Umilkać, dok. Umilknąć, przestawać mówić, zamilkać; przestawać dźwięczeć, huczeć, szumieć i t. p.; uciszać ś., uspakajać ś.

 Umilknąć — p. nied. Umilkać.

 Umiłować, ukochać, pokochać, ulubić kogo, co, rozmiłować ś. w kim, w czym.

 Umitrzyć (się), ubrać (s.) w mitrę, jako oznakę godności biskupiej.

 Umizg, spojrzenie zalotne, uśmiech, giest zalotny, wdzięk w obejściu dla przypodobania ś. komu; przypochlebianie ś. pieszczotą, kares, pieszczoty; nuż w u-i do niej = zaczął ś. umizgać.

 Umizgacz, Umizgant, Umizgalski, Umizgus, Umizguś, człowiek umizgający ś., zalotnik, kochanek, amant, konkurent.

 Umizgać się, ddk. Umizgnąć ś., przymilać ś., uśmiechać ś. z przymileniem; zalecać ś., starać ś. przypodobać.

 Umizgalska (-iej), kobieta umizgająca ś., kokietka, zalotnica.

 Umizgalski (-ego) — p. Umizgacz.

 Umizgalstwo, chęć przypodobania ś., kokieterja.

 Umizgus, Umizguś — p. Umizgacz.

 Umkliwy, łatwy do szybkiego umknięcia; ręce u-e = chwytliwe, złodziejskie.

 Umknąć — p. nied. Umykać.

 Umleć, zmleć.

 Umłot, umłócenie, wymłócenie; zboże wymłócone; mniejsza lub większa wydajność ziarn, zboża w stosunku do ilości snopów; przen., u. pustej słomy = gadanina, pisanina bez treści.

 Umłotny, sypiący obficie zboże, omłotny.

 Umłócić, wymłócić wszystko, co było do wymłócenia; wymłócić tyle, ile trzeba.

 Umnictwo, filozofja; wiedza, umiejętność.

 Umniczy, filozoficzny, umiejętny.

 Umniejszać, dok. Umniejszyć, czynić mniejszym, zmniejszać, ujmować czego, kurczyć.

 Umniszyć, uczynić mnichem; wytrzebić.

 Umnożyć (się), pomnożyć (ś.), zwiększyć (ś), pod względem liczebności.

 Umocnić — p. nied. Umacniać.

 Umocować, mocno przybić, przywiązać, przytwierdzić, przymocować; u. kogo, udzielić mu pełnomocnictwa, dać moc działania w czyim imieniu, dać plenipotencję do czego; upewnić, umocnić, utwierdzić w czym.

 Umocowany, ten, którego umocowano; mający udzielone sobie pełnomocnictwo, plenipotencję; rzecz. pełnomocnik, plenipotent.

 Umoczyć — p. Umacniać.

 Umodlić, modląc uprosić, ubłagać, wymodlić.