Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/160

 Ukrop, płyn wrzący, war; uciekł, jakby sparzony u-em, zerwał ś., jakby go kto u-em zlał = bardzo szybko.

 Ukrotochwilić, ubawić, ucieszyć, uweselić, rozweselić żartami, zabawnemi opowieściami.

 Ukróciciel, człowiek, który co a. kogo ukraca, uskramia, do czego nie dopuszcza, kładzie czemu kres, zdobywca.

 Ukrócić — p. nied. Ukracać.

 Ukrólić, uczynić królem, wprowadzić na tron, ukoronować.

 Ukruch, ułamek, okruch.

 Ukruszyć (się), krusząc (ś.), odłamać (ś.), odkruszyć (ś.), krusząc nadrobić, pokruszyć (ś.), nakruszyć (ś.).

 Ukrwawić (się), oblać (ś.) krwią, pokrwawić (ś.).

 Ukrycie, dokonana czynność ukrywania, chowania, ukrywania ś.; miejsce, gdzie ś. ktoś a. coś ukrywa, kryjówka, tajnik.

 Ukryć — p. nied. Ukrywać.

 Ukrytny, Ukrywalny, dający ś. ukryć.

 Ukryty, niejawny, schowany, utajony; skryty, tajny, podstępny.

 Ukrywacz, cyłowiek, który co ukrywa a. ukrył, utaiciel.

 Ukrywać, dok. Ukryć; taić, chować, skrywać kogo, co, zakrywać, tak że widzieć, znaleźć nie można; nie ujawniać; u. ś., kryć ś., taić ś., skrywać ś., chować ś. przed kim, tak że widzieć, znaleźć nie może; nie być ujawnianym.

 Ukrywka, ukrywanie, ukrycie; miejsce ukrycia, skrytka, kryjówka, tajnik.

 Ukrzepiać, dok. Ukrzepić; umacniać, wzmacniać, dodawać sił, krzepkim czynić; podtrzymywać w czymś, doprowadzać do skrzepnięcia, stwardnienia; u. ś., krzepić ś., wzmacniać ś., umacniać ś., gruntować ś.; krzepnąc, twardnieć, zamarzać.

 Ukrzepić — p. nied. Ukrzepiać.

 Ukrzesać, dok. Ukrzesić; wykrzesać, wydobyć skry z czego uderzając; obciąć, odciąć, okrzesać, ostrugać, oberznąć.

 Ukrzyczeć się, zmordować ś. długim krzykiem.

 Ukrzywdzać, dok. Ukrzywdzić; robić a. wyrządzać komu krzywdę, przyprawiać go o stratę materjalną a. moralną, mówić o kim źle.

 Ukrzywdziciel, człowiek, który kogo ukrzywdził, krzywdziciel.

 Ukrzyżować, przybić do krzyża, rozpiąć, rozbić na krzyżu.

 Ukrzyżowany, Jezus Chrystus.

 Ukształcać, dok. Ukształcić; nadawać piękny, wytworny kształt, wykształcać, doskonalić umysł przez ćwiczenia; kształcić serce, charakter, obyczaje; u. ś., nabierać pięknych kształtów, doskonalić ś.; kształcić ś. pod względem umysłu, serca i charakteru; nabywać naukę, umiejętności.

 Ukształtować, nadać czema jakiś kształt, uformować, ukształcić; wykształcić: u. umysł; u. ś., przybrać pewien kształt, uformować ś.; być wykształconym.

 Ukuć, Ukować, kuciem jaką rzecz wykonać, wyrobić kując; u. wiersze = sklecić je z mozołem, niezgrabnie; u. jakiś zamiar = uknuć, zamierzyć co podstępnie.

 Ukusić, ukąsić dla spróbowania, skosztować; zażyć, użyć.

 Ukwalifikować (się), usposobić (ś.), uzdatnić (ś.), ukształcić (ś.); uczynić (ś.) zdolnym do wykonywania pewnej czynności, pewnej pracy.

 Ukwap, kwapienie ś., wielki pośpiech; roślina trwała, o kwiatach czerwonych, z rodziny złożonych, kocanka, szarotka.

 Ukwapić, Ukwapić (się), nadto (ś.) pośpieszyć.

 Ukwapliwie, przysł., zbyt pośpiesznie.