Tum, nm., kopuła kościelna; kościół katedralny.
Tumak, zwierzę ssące z rzędu drapieżnych, z rodziny kun, kuna leśna (f.).
Tuman, tur., gęsta kurzawa, mgła.
Tumanić, tur., puszczać tuman w oczy, wprowadzać w błąd, oszukiwać, omawiać.
Tumba, łć., grób, nagrobek w kształcie trumny, używany w średnich wiekach, a także dla Świętych, szczególniej w rzymskich kościołach.
Tumor, łć., nabrzmiałość, guz, puchlina.
Tumult, łć., zgiełk, zbiegowisko, wrzawa.
Tumultant, łc., podburzający, sprawiający niepokój, krzyki, hałasy i zbiegowisko.
Tuna, nm., beczka, faska.
Tundra, fiń., trzęsawisko bez drzew i bez bujnej roślinności, pokryte tylko liściastym mchem, przez większą część roku zamarznięte (fig.).
Tunel, ang., przejście podziemne, poprowadzone pod rzeką a. pod górą, a. wykute w skale, dla przeprowadzenia kolei żelaznej.
Tunetek, ryba morska, kostnoszkieletowa, cierniopromienna, wrzecionkowata (fig.).
Tunga, pchła amerykańska, która włazi pod paznogcie u nóg i sprawia rany, czyk, pik (2 fig.).
Tunicella, łć., ubiór tego samego koloru, co ornat, który biskup wkłada podczas odprawiania nabożeństwa pontyfikalnego.
Tunika, łc., u starożytnych suknia spodnia o krótkich rękawach z białej wełny (fig.); suknia pod ornatem; część sukni kobiecej, pokrywająca spódnicę sukni.
Tunina, mięso tuńczyka.
Tunka, nm., zdr. od Tuna.
Tuńczyk — p. Tunetek.
Tupać, dok. Tupnąć; uderzać głośno nogami o ziemię; przen., deptać; poniewierać, upokarzać.
Tupet, fr., czupryna, peruczka, pokrywająca część głowy; przen., czupurność, czelność.
Tupnąć — p. nied. Tupać.
Tupnięcie, Tupnienie, głośne uderzenie nogą o ziemię.
Tupot, Tupotanie, Tuptanie, uderzanie nogami o ziemię, chód głośny wielu osób, tupanie, tętent.
Tupotać, Tuptać, uderzać nogami o ziemię, stąpać głośno, tupać, tętnić.
Tuptać — p. Tupać.
Tur, zwierzę ssące, z rzędu parzystokopytowych, podrzędu przeżuwających, rodziny pochworogich, zaginiony przodek bydła rogatego (fig.); bębenek z dzwonkami.
Tur — p. Tour.
Turbacja, łc., niepokój, zamieszanie, kłopot.
Turban, tur., zawój turecki z
