Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/125

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Tum, nm., kopuła kościelna; kościół katedralny.

Tumak, zwierzę ssące z rzędu drapieżnych, z rodziny kun, kuna leśna (f.).

Tuman, tur., gęsta kurzawa, mgła.

Tumanić, tur., puszczać tuman w oczy, wprowadzać w błąd, oszukiwać, omawiać.

Tumba, łć., grób, nagrobek w kształcie trumny, używany w średnich wiekach, a także dla Świętych, szczególniej w rzymskich kościołach.

Tumor, łć., nabrzmiałość, guz, puchlina.

Tumult, łć., zgiełk, zbiegowisko, wrzawa.

Tumultant, łc., podburzający, sprawiający niepokój, krzyki, hałasy i zbiegowisko.

Tuna, nm., beczka, faska.

Tundra, fiń., trzęsawisko bez drzew i bez bujnej roślinności, pokryte tylko liściastym mchem, przez większą część roku zamarznięte (fig.).

Tunel, ang., przejście podziemne, poprowadzone pod rzeką a. pod górą, a. wykute w skale, dla przeprowadzenia kolei żelaznej.

Tunetek, ryba morska, kostnoszkieletowa, cierniopromienna, wrzecionkowata (fig.).

Tunga, pchła amerykańska, która włazi pod paznogcie u nóg i sprawia rany, czyk, pik (2 fig.).

Tunicella, łć., ubiór tego samego koloru, co ornat, który biskup wkłada podczas odprawiania nabożeństwa pontyfikalnego.

Tunika, łc., u starożytnych suknia spodnia o krótkich rękawach z białej wełny (fig.); suknia pod ornatem; część sukni kobiecej, pokrywająca spódnicę sukni.

Tunina, mięso tuńczyka.

Tunka, nm., zdr. od Tuna.

Tuńczykp. Tunetek.

Tupać, dok. Tupnąć; uderzać głośno nogami o ziemię; przen., deptać; poniewierać, upokarzać.

Tupet, fr., czupryna, peruczka, pokrywająca część głowy; przen., czupurność, czelność.

Tupnąćp. nied. Tupać.

Tupnięcie, Tupnienie, głośne uderzenie nogą o ziemię.

Tupot, Tupotanie, Tuptanie, uderzanie nogami o ziemię, chód głośny wielu osób, tupanie, tętent.

Tupotać, Tuptać, uderzać nogami o ziemię, stąpać głośno, tupać, tętnić.

Tuptaćp. Tupać.

Tur, zwierzę ssące, z rzędu parzystokopytowych, podrzędu przeżuwających, rodziny pochworogich, zaginiony przodek bydła rogatego (fig.); bębenek z dzwonkami.

Turp. Tour.

Turbacja, łc., niepokój, zamieszanie, kłopot.

Turban, tur., zawój turecki z