ski, działający na zmniejszenie kwasu moczowego w organizmie.
Piperydyna, łć., Piperyn, fr., alkaloid, wydobywany z pieprzu.
Pipeta, Pipetka, fr. rurka szklana w jednym końcu szpiczasta, w środku wydęta, osadzona w rurce gutaperkowej, zamkniętej z jednego końca (fig.); służy do zaczerpnięcia małej ilości płynu; lejek zakończony długą rurką i zamknięty błoną (fig.).
Piramida, gr., bryła gieometryczna, za podstawę mająca wielobok, a ścianami bocznemi trójkąty, zbiegające ś. we wspólnym wierzchołku, ostrosłup; olbrzymi grobowiec dawn. królów egipskich kształtu ostrosłupa czworobocznego z wielkich ociosanych kamieni (f.).
Piramidalny, łć., o kształtach piramidy lub ostrosłupa; przen., ogromny, olbrzymi.
Piramidka, gr., rodzaj gry w bilard szesnastu bilami, które przy początku gry ustawiają ś. na bilardzie w trójkąt.
Pirargiryt, gr., ruda srebrna peruwjańska barwy czerwonej.
Pirat, gr., rozbójnik morski, korsarz.
Piraterja, fr., rozbójnictwo morskie, korsarstwo; przen., p. literacka = dopuszczanie ś. plagjatów, korzystanie z cudzych pomysłów a. pracy.
Pirgiel, wróbel.
Pirofag, gr., magik, rzekomo łykający ogień.
Pirofor, gr., nazwa mieszanin samozapalających ś. na powietrzu a. w wodzie.
Piroga, nm., wązkie czółno, wydrążone w pniu drzewa lub wyrobione z kory, używane przez Indjan Ameryki Południowej i dzikich wyspiarzy Oceanu Wielkiego (fig.).
Pirogieneza, Pirogienetyczna gr. reakcja = zjawiska chemiczne, występujące przy bardzo wysokiej temperaturze, dotyczące zwłaszcza związków węgla.
Piroksylina, gr., bawełna strzelnicza, nitroceluloza, do której za materjał służy wata oczyszczona — p. Kolodjum.
Piromancja, gr., wróżenie z ognia.
Piromanja, gr., obłęd umysłowy, objawiający ś. w skłonności do wzniecania pożarów, do podpaleń.
Pirometr, Piroskop, gr., przyrząd do mierzenia bardzo wysokich temperatur, których termometr rtęciowy wskazać nie może.
Pirosfera, gr., ogniste płynne jądro ziemi; przestrzeń we wnętrzu ziemi, napełniona magną.
Pirotechnika, gr., sztuka przygotowywania ogni sztucznych.
Pirotelegraf, gr., telegraf ogniowy; dawanie w nocy sygnałów za pomocą ognia.
Pirożek, zdr. od Piróg.
Piróg — p. Pieróg.
Pirryjski gr. taniec, taniec wojenny u starożytnych Greków; p-a miara = miara wierszowa, złożona z dwu sylab krótkich.
Piruet, fr., szybkie okręcenie ś. w miejscu wkoło na jednej nodze, opartej na końcach palców; obrót konia na tylnych nogach z podniesionemi przedniemi.
Piryt, gr., iskrzyk, związek naturalny siarki z metalami.
Pisać, kreślić głoski, z których składają ś. wyrazy, wyrażać na
