Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/89

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Piłkarnia, miejsce, gdzie grywano w piłkę.

Piłkowany, mający krawędzie powycinane jak piła, ząbkowany (liść).

Piłkowaty, mający kształt piłki.

Piłować, rznąć, przerzynać coś piłą; gładzić, polerować pilnikiem; żart., robić coś jednostajnie i nudnie; p. kogo = zanudzać go w sposób natarczywy, ciągle tym samym przedmiotem.

Piment, fr., a. pieprz jawajski, drzewo wysp Antylskich, którego niedojrzałe suszone jagody znane są pod nazwą pieprzu angielskiego, a liście pod mianem ziela angielskiego.

Pimpinella, łć., Pimpernella, fr., biedrzeniec anyż, roślina z rodziny baldaszkowatych, której owoc, wielkości główki od szpilki, aromatyczny, słodkawy, używa ś. w medycynie i jako przyprawa do chleba, wódek.

Pinakl, fr., w architekturze szpiczaste zakończenie wieżyczki (fig.); najwyższa część budynku, szczyt.

Pinakoteka, gr., zbiór obrazów w północnym skrzydle Propyleów na Akropolu w Atenach; wogóle: galerja obrazów i zbiór dzieł sztuki.

Pincetap. Pinseta.

Pinczer, ang., mały pies z długą kudłatą sierścią (fig.).

Pindżak, ang., marynarka, kurtka.

Pinele, łć., orzeszki czyli ziarna z szyszki limby.

Pinezka, fr.p. Piunezka.

Pingwin, nm., ptak podbiegunowy płetwonogi, bezlotek, tłuściel (fig.).

Pinja, łć., sosna włoska, rosnąca w południowej Europie (fig.).

Pinjola, wł., orzech, wydawany przez drzewo pinja.

Pinnit, łć., skamieniałość mięczaka (skorupiaka) morskiego, postacią przypominającego pióro.

Pinolin, łć., olej żywiczny.

Pinseta, Pinceta, fr., sprężynowe szczypczyki do chwytania drobnych przedmiotów (np. części werku zegarka), także do chwytania, i przytrzymywania błon, naczyń przy operacjach chirurgicznych — p. Pensetka.

Pinsować, fr., szczypać, uszczykać.

Piokać, wydawać głos indyczy.

Piołun, roślina z rodziny złożonych, gatunek bylicy (fig.); napój, zaprawiony p-em; gorycz, przykrość, utrapienie; na karmić kogo p-em = nabawić strapienia; mam p. w ustach = mówię z goryczą, z żalem.

Piołunek, wino piołunkowe, zaprawione piołunem; przen., gorycz, gorzkość.

Piołunówka, wódka, nalana na piołun.

Pion, wł., ciężarek, zawieszony na końcu sznurka, jako przyrząd wskazujący na kierunek prostopadły (fig.); linja prostopadła; stawiać mur do p-u; ściana trzyma p.; sonda chirurgiczna.

Pionek, fr., najniższa figura w grze szachowej, pieszek, drab; człowiek, zajmujący podrzędne stanowisko społeczne; człowiek, nie mający własnej woli, dający ś. powodować innemu.