Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/716

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

na na działanie słońca; dzień s. = pogodny; zegar s. = kompas; kąpiel s-a = wystawianie na operację słoneczną całego obnażonego ciała a. jego części w celach leczniczych; przen., jasny, pogodny, wesoły.

Słonip. Słoniowy.

Słonić, osłaniać, zasłaniać od słońca; s. ś., przebywać na słońcu, wystawiać ś. na działanie słońca.

Słonieć, stawać ś. słonym, nabierać smaku słonego.

Słonik, gatunek chrząszcza czteroczłonkowego (fig.).

Słonimia, roślina z rodziny pomarańczowatych.

Słonina, warstwa tłuszczu pod skórą na bokach nierogacizny; kawał a. kawałek tego tłuszczu, jako przyprawa do potraw.

Słoniniec, minerał: biały, tłusty łojek wodnisty.

Słoninka, mały kawałek słoniny.

Słoniowacina, Słoniowatość, rodzaj trądu, powodującego zgrubienie członków.

Słoniowaty, mający kształt słonia, podobny do słonia.

Słoniowy, odnoszący ś. do słonia, właściwy słoniowi: kość s-a — z kłów słonia; wyrobiony z kości słoniowej.

Słonirośla, Słoniorośl, roślina z rodziny palm, palma słoniowa (fig.).

Słonistęp, roślina z rodziny złożonych; roślina z rodzaju skłąbi.

Słonizna, coś bardzo słonego.

Słonkap. Słomka (ptak).

Słonko, zdr. od Słońce.

Słono, przysł., ze smakiem soli; przen., drogo.

Słonokwaśny, słony a przytem kwaśny; przen., cierpki.

Słonomiar, narzędzie do mierzenia ilości soli w roztworze.

Słonosiarczany, słony, zawierający siarkę.

Słoność, smak słony; ilość soli w roztworze.

Słony, mający smak soli, przyprawiony solą, solony, osolony; zawierający w sobie sól, wydzielający sól; przen., nieskromny, niemoralny, drażliwy, tłusty, pieprzny, rozwiązły; drogi; s-e ceny = wygórowane, nieprzystępne.

Słoń, zwierzę ssące kopytowe, z rzędu trąbowców, czyli słoni (fig.); s. morski = zwierzę ssące z rzędu płetwonogich, z rodziny morsów, trąbnik (fig.); przen., człowiek wielki i ciężki, nieruchawy, niezgrabny.

Słońce, stała gwiazda, wydzielająca światło i ciepło, dokoła której krąży ziemia i planety, ośrodek systemu planetarnego; każda gwiazda stała; miejsce oświecone przez słońce, a nie przysłonięte cieniem: leżeć na s-u, wychodzić na s.; w s-u śnieg prędzej topnieje; gatunek fajerwerku; przen., radość, szczęście; coś pięknego, uroczego; ideał, wzór; coś świecącego, promiennego; nimb, aureola, światłość; pod s-em = na ziemi, na świecie; jedno s. dość na ziemi = mówi ś. o dwu ludziach, którzy znosić ś. nawzajem nie mogą; rzucać ś. z motyką na s. = chcieć osiągnąć rzeczy, niemożliwe do urzeczywistnienia; to pewne, jak s. na niebie = nie ulega żadnej wątpliwości; plamy na s-u szukać = upatrywać usterek w człowieku bez zarzutu a. w rzeczy doskonałej; oko s-a = krąg, tarcza słońca; na s-u kogo,